อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 8 วันที่ 19 มี.ค.61
ไพรัชกอดรัศมีไว้อย่างซึ้งใจ นางมองภาพนั้นตื้นตันจนน้ำตารื้น...ไพรัชตัดสินใจจะเอาปาท่องโก๋ที่ทำแล้วไปขาย ไพรัชแบกกล่องโฟมร้องขายปาท่องโก๋ที่สถานีรถไฟฟ้า ถูกยามไล่ไม่ให้ขายของบนนี้
ไพรัชแบกกล่องโฟมลงมา จดๆจ้องๆว่าจะไปขายที่ไหนดี บังเอิญชายคนหนึ่งวิ่งมาชนไพรัชจนกล่องโฟมล้มปาท่องโก๋หล่นกระจาย ถูกคนที่เดินผ่านไปมาอย่างเร่งรีบบ้างเหยียบบ้างเตะกล่อง ไพรัชพยายามรีบเก็บ
ขณะกำลังรู้สึกย่ำแย่นั้น ก็มีมือมาช่วยเก็บจากสองมือเป็นหลายมือ ไพรัชมองไปเห็นวินมอเตอร์ไซค์ สองสามคนมาช่วยเก็บ เขาจึงบอกให้เอาไปกินเลย
วินมอเตอร์ไซค์เอาปาท่องโก๋จิ้มนมกินแล้วต่างตื่นเต้นว่าอร่อยมาก เลยช่วยกันโฆษณาขายปาท่องโก๋จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมองอย่างสนใจ ทำให้ไพรัชมีกำลังใจมาก
ooooooo
วิเวียนโทร.ไปขอโทษปฐพีที่พูดไม่ดีกับเขาวันนี้ ปฐพีบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ใช่เพราะตนชินแต่เป็นเพราะเธอมีบุญคุณกับตนต่างหาก วิเวียนยอมรับว่าที่พูดแบบนั้นเพราะตนหึงเขา
“คุณก็แค่พูดในสิ่งที่อยู่ในใจคุณมาตลอดแหละวิ ผมก็คงเป็นแค่เด็กเส้นที่อาศัยบารมีของคุณเข้าไปทำงาน” เธอถามว่าเขาโกรธหรือ “เปล่า เพราะถ้าโกรธแล้วเผอิญผมเป็นเด็กกว่านี้อีกสักนิด ผมคงขอลาออกเดี๋ยวนี้ แต่ผมยังไม่ลาออกวันนี้หรอก ผมเป็นผู้ใหญ่พอ”
วิเวียนบอกว่าตนก็ไม่ให้เขาออก ที่เขาสอบเข้าได้เพราะตัวเขาเอง สัญญาว่าจะไม่พูดพล่อยอย่างนั้นอีก
“ผมจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของแองเจิ้ลและเพื่อเป็นการพิสูจน์ความสามารถของผมเอง แค่นี้นะครับวิ ผมขอตัว”
วิเวียนหัวเสียปัดสแตนดี้คะนึงนางที่วางอยู่ล้มลง พอดีพิมานเข้ามาส่งดอกไม้ให้เธอชมว่าสวยจัง พิมานมองสแตนดี้คะนึงนางที่ล้มเค้เก้อยู่ วิเวียนถามว่าเขารู้จักด้วยหรือ พิมานบอกว่ารู้ เห็นควงอยู่กับไอ้ดิน ถามว่าเธอยังสนิทกับมันอยู่หรือเปล่า วิเวียนไม่ตอบเชิญเขานั่งดื่มอะไรก่อน
“ไม่ดีกว่าวิ เดี๋ยวผมไปหาอะไรดื่มข้างนอกดีกว่า ...ผมมารับคุณไปทานข้าวครับวิเวียน”
พิมานมองเธออย่างลึกซึ้ง วิเวียนมองเขาอย่างประหลาดใจ
ooooooo
ในห้องวีไอพีหรูหราที่ร้านอาหารของพิมาน วิเวียนถามว่านึกยังไงถึงชวนตนมาทานข้าว มีวาระแอบแฝงอะไรหรือเปล่า
“โธ่วิ...ไม่มีอะไร ผมก็แค่อยากเจอ อยากคุย อยากรู้ว่าตอนนี้ชีวิตคุณเป็นยังไงบ้าง”
วิเวียนถามว่าจริงหรือ ร้อยวันพันปีไม่เห็นเขาคิดอยากจะคุยกับตนแบบนี้เลย
“อ้าว ก็เมื่อก่อนคุณเป็นแฟนกับไอ้ดิน แล้วจะให้ผมควงแฟนเพื่อนได้ยังไง”
“วิไม่ชอบคำว่าเมื่อก่อนเลย”
“คุณนี่เป็นผู้หญิงตรงมาก ถ้าคุณไม่ชอบคำนี้ก็แสดงว่าคุณยังอยากเป็นแฟนกับมันต่อไป” วิเวียนติงว่านั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของตน “ก็จริง ถ้าไม่บังเอิญดินมันไปติดมีเรื่องส่วนตัวกับคนอื่นอยู่”
“คุณหมายถึง...”
“ใช่...คะนึงนางไง”
“ดินเขาบอกคุณเหรอว่าเขาชอบคะนึงนาง”
“ของแบบนี้ไม่ต้องบอกหรอกครับ แค่วันๆเห็นมันจ้องแต่โทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่สาวจะโทร.มา แค่นี้ก็รู้แล้ว สมัยก่อนผมก็เห็นมันเป็นแบบนี้ตอนที่มันจีบคุณน่ะ
แต่เดี๋ยวนี้หายใจเข้าออกก็มีแต่ชื่อน้องนาง ผมไม่เคยเห็นมันพูดถึงคุณเลย เวลาคุณโทร.ไปก็เห็นมันปล่อยให้เป็นมิสคอลเสียอย่างนั้น ดูมันเครซี่น้องนางมากเลยนะตอนนี้ คงกำลังข้าวใหม่ปลามัน”
“ขอโทษนะ วิขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนึง” วิเวียนทนฟังต่อไปไม่ไหว
“ตามสบายครับ”
พิมานมองตามวิเวียนที่ลุกเดินไปด้วยสายตามีเลศนัย พึมพำ
“ตาต่อตา ฟันต่อฟันนะไอ้ดิน”
ooooooo
วิเวียนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอผลักประตูห้องน้ำโครมเข้าไปก็คำราม
“นังคะนึงนาง แกกล้ามากที่มายุ่งกับดิน ไม่เห็นเงาหัวตัวเองซะแล้ว” ยิ่งคิดถึงชุดเดรสที่ห้องน้ำบ้านปฐพียิ่งมั่นใจว่า “ต้องเป็นมันแน่ๆ ดินถึงได้หลงมันหัวปักหัวปํา”
เมื่อกลับมานั่งที่โต๊ะอาหาร วิเวียนถามพิมานหยั่งเชิงว่าเขารู้จักคะนึงนางได้ยังไง พิมานบอกว่ารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ตามงานการกุศลเพราะคุณแม่เธอเป็นนักสังคมสงเคราะห์
วิเวียนปะติดปะต่อเรื่องราวได้ก็เลียบเคียงว่า เขาออกจะหล่อเพอร์เฟกต์ คะนึงนางก็น่าจะสนใจเขาอยู่
“ก็เดตกันอยู่แหละครับ เกือบจะคลิกกันด้วยซ้ำ” วิเวียนถามว่าถ้าไม่มีดินใช่ไหม “แหม...วินี่สมกับเป็นทายาทธุรกิจรุ่นใหม่จริงๆเลยนะเนี่ย โอเค ผมยอมรับว่าผมชอบคะนึงนาง แล้วคุณล่ะ จะยอมรับไหมว่ายังชอบไอ้ดินอยู่”
วิเวียนบอกว่าตนรักดินแล้วก็จะไม่มีวันเลิกรักด้วย พิมานปากหวานว่าดินโชคดี ไม่มีใครจะเหมาะสมกับเขามากเท่าเธออีกแล้ว วิเวียนตัดบทว่าเราเข้าประเด็นเลยดีกว่า ถามว่าเขาต้องการให้ตนทำอะไร
“ทุกอย่าง...ที่จะทำให้ดินมันกลับไปหาคุณ”
“งานยากนะ เพราะฉันพยายามทำมันอยู่ทุกวัน แล้วคุณล่ะ จะให้ฉันทำงานคนเดียวเหรอ”
“ไม่สิ เราจะทำกันเป็นทีม”
“เชียรส์” วิเวียนยกแก้วไวน์ชนแก้วพิมาน ทั้งสองมองหน้ากันอย่างหมายมาด มีแผน
ooooooo
พจน์กับปริยาซึ่งระหองระแหงกันมาตลอด กระทั่งพจน์เก็บของจะแยกบ้าน และรุนแรงกันกระทั่งท้าไปพบกันที่เขต แต่พอท้าแล้วต่างก็เงียบด้วยความรู้สึกใจหาย...
พจน์ยังคงเก็บของใส่กล่องวางไว้อย่างเป็นระเบียบใกล้โต๊ะรับแขกที่มีรูปแต่งงานของทั้งสองตั้งโชว์อยู่ ปริยากลับจากทำงานหิ้วถุงอาหารที่ซื้อมาด้วย เธอหยุดมองของที่พจน์เก็บเรียงไว้รู้สึกใจหายและสับสน พจน์ถือของเดินลงมาจากข้างบน ทั้งสองสบตากันในความเงียบ
ปริยาเดินเข้าครัวจัดอาหาร ส่วนพจน์ก็เก็บของต่อไป แต่พอมาถึงนาฬิกาที่วางอยู่ พจน์ชะงักถามปริยาที่กำลังจัดอาหารในครัวว่า
“นาฬิกาอันนี้ของคุณหรือของผม”
“ของเราสองคน” ปริยาตอบเรียบๆ “เราซื้อด้วยกันตอนที่ไปมิวนิก ปกติเราจะชอบของที่ไม่ค่อยเหมือนกันแต่นาฬิกาเรือนนี้ ฉันชอบ...คุณก็ชอบ มันตั้งอยู่ตรงนั้นมาเกือบห้าปีแล้วนะ”
พจน์นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก อึดใจปริยาถามว่า
“คุณเลือกที่อยู่ใหม่ได้แล้วเหรอ” พจน์ส่ายหน้า “ยังไม่ต้องรีบออกไปก็ได้นะ ฉันอาจจะหุนหันไปหน่อย... ขอโทษด้วย”
พจน์มองหน้าปริยาไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเธอ ปริยายังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า
“คุณหิวหรือยัง ฉันทำอาหารไม่เก่งเท่าคุณหรอก แต่เมื่อกี๊ผ่านร้านอาหารที่คุณชอบเลยซื้อมาให้คุณทานข้าวด้วยกันมั้ยพจน์”
เสียงปริยาเริ่มสั่นเครือ จนพจน์ใจอ่อนยวบ เดินมาที่โต๊ะกินข้าวที่มีสำรับอาหารวางไว้พร้อมแล้ว พจน์มองนาฬิกาบนโต๊ะแล้วนั่งลง สองคนมองหน้ากันเงียบ ปริยามองนาฬิกาเห็นเข็มนิ่งไม่เดิน
“นาฬิกามันไม่เดินแล้วเหรอ” พจน์พยักหน้าบอกว่า ยังไม่ได้ไขลาน แล้วหยิบนาฬิกาขึ้นมาไขลานปรับเข็มให้ตรงเวลา แล้วต่างนั่งทานข้าวกันเงียบๆ มีแต่เสียงนาฬิกาที่เดินเบาๆ ท่ามกลางความเงียบและแสงสลัว
ooooooo
ที่ออฟฟิศ Angel Airlines...ภายในออฟฟิศมีการตบแต่งด้วยโปสเตอร์แคมเปญใหม่ของกลุ่มแอร์ที่ไปถ่ายที่ญี่ปุ่นและสแตนดี้ปฐพีกับคะนึงนางวางตามจุดต่างๆ
ที่ล็อบบี้ห้องโถงบริษัท มีโปสเตอร์ทุกคน ทั้งนาง ไวน์ ชะเอม และผักกาดแต่ไม่มีรูปนักรบ เจ้าตัวเดินสำรวจจนทั่ว พึมพำอย่างไม่เข้าใจว่า “ทำไมไม่มีรูปเราวะ” พอเจอ พจน์ก็เข้าไปถามว่าทำไมโปสเตอร์ที่ติดในบริษัทจึงไม่มีรูปตนเลย ถามอย่างระแวงว่าหรือคุณปริยาไม่ได้พิมพ์รูปตน
ปริยาเดินมาพอดี พอทั้งสองเห็นเธอก็ตีหน้า
ไม่ถูก ปริยาได้ยินทั้งหมด บอกนักรบว่าเป็นแคมเปญบริษัทตนจะไม่พิมพ์ได้ยังไง เพียงแต่ตนเอามันไปวางตรงจุดที่เหมาะสมและคู่ควรกับรูปเขาเท่านั้น
“ตรงไหนเหรอ” พจน์ถาม
“ก็ฉันเห็นว่านักรบเขาถนัดในเรื่องของการสร้างความสนุกสนานให้กับผู้ชม ฉันก็เลยสั่งให้เอารูปไปติดไว้ในที่ที่...บรรเทาทุกข์ของคนให้”
ปริยายิ้มมีเลศนัยแล้วเดินออกไป พจน์กับนักรบมองหน้ากัน นักรบหน้าเสีย พึมพำสยอง...
“อย่าบอกนะว่าเป็นที่...”
ทั้งสองฉุกคิดได้เดินอ้าวไปที่ห้องน้ำชาย เห็นสแตนดี้นักรบยิ้มระรื่นเชิญชวนอยู่หน้าห้องน้ำชาย!
“นี่ผมต้องมาเชิญคนเข้าห้องน้ำเหรอ!?” นักรบเซ็ง
พจน์มองนักรบอย่างเห็นใจ ไม่รู้จะทำยังไงเลยพูดให้เป็นเรื่องขำไปว่า มันอาจจะดูตลกแต่ก็น่ารักดีและยังดูเป็นมิตรอีกต่างหาก “อัชชัยมาเสะ ปลดทุกข์หนักหรือทุกข์เบาคะ”
พอนักรบทำหน้าเง้างอนก็บอกว่าล้อเล่น นักรบทำท่าเซ็ง แต่แล้วก็นึกได้ถามว่าเมื่อกี๊พี่พจน์พูดคำว่าคะเหรอ? พจน์ถามว่าพูดเมื่อไหร่ ไม่มี้...ไม่มี นักรบยืนยันว่า “มี...ก็พี่พูดคะน่ะ จริงๆนะ”
“ฝันแล้ว พี่จะพูดคะทำไม” พจน์หลงกลพูดคำว่าคะออกไป นักรบดีใจที่หลอกให้พจน์พูดคำว่าคะได้ “เรานี่มันจริงๆ ขนาดเศร้าๆอยู่ยังมีแก่ใจล้อเล่นอีก ปริยาเขาถึงเอาเรามาวางไว้ตรงนี้ไง...” นักรบทำหน้าเซ็งอีก “เอาน่า...คิดเสียว่าช่วยโปรโมตการปลดทุกข์ให้บริษัทแล้วกัน”
ได้รับคำปลอบใจจากคนที่ “ใช่” นักรบก็หัวเราะออกมาอย่างสดชื่น
ooooooo
ไวน์ตั้งหน้าตั้งตาจะเอาชนะนางด้วยการแย่งปฐพีมาให้ได้ ชะเอมเตือนว่าเธอไม่เพียงต้องสู้กับนางเท่านั้นแต่ยังมีวิเวียนอีกนะ ไม่กลัวโดนไล่ออกหรือ ไวน์ถามว่าใครจะโง่ออกตัวให้เขารู้ว่าตนจีบปฐพีอยู่
“ระวังโดนจับได้ทีหลังเธอจะโดนสองเด้งเลยนะไวน์ โทษฐานที่ไปตบตาเขาน่ะ”
ไวน์เชิดหน้าบอกว่าไม่สน งานที่อื่นมีเยอะแยะ ก็พอดีชะเอมเห็นปฐพีเดินมา ไวน์หน้าเจื่อนเพราะครั้งสุดท้ายที่จากกันที่ห้องน้ำบ้านเขาไม่ค่อยดี แต่ก็ทำหน้าระรื่นเข้าไปทัก ปฐพีถามว่าหาใบเคลมเจอหรือยัง
ไวน์โกหกแล้วลืม พอนึกได้ก็บอกว่าเจอแล้ว ตนเอาเหน็บไว้ในแมกกาซีนเลยลืมไป
ปฐพีบอกว่าเจอก็ดีแล้ว แล้วจะไป ก็พอดีเห็นสายฟ้าเดินมา ทั้งสองดีใจที่ไม่ได้เจอกันนาน ไวน์ถามชะเอมว่าสองคนนี้สนิทกันดีนะ ชะเอมถามไวน์ว่าเธอพนันกับคะนึงนางไว้เรื่องพี่ปฐพีว่าคนแพ้ต้องออกจากที่นี่ ตนอยากรู้ว่ามันจะตัดสินยังไงว่าใครชนะ ต้องให้พี่เขามาขอแต่งหรือยังไง
“โธ่สมัยนี้ไม่ต้องแต่งแล้ว ก็พี่ปฐพีเขาเลือกใครคนนั้นก็ชนะแหละ”
ooooooo
ที่แคนทีนออฟฟิศ นักรบกับพจน์นั่งดื่มกาแฟกัน นักรบถามว่ามานั่งกับตนแบบนี้ไม่กลัวพี่ปริยาว่าหรือ พจน์ตอบอย่างไม่แคร์ว่าช่างมัน คิดมากระแวงมากมันก็เหนื่อย
พจน์เห็นอาหารที่นักรบกินมีแต่ของมันๆทอดๆ ถามว่าทำไมกินแต่ของที่ไม่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ นักรบบอกว่ามันอร่อย ถ้าของที่มีประโยชน์และอร่อยตนก็กินไปนานแล้ว พจน์บอกว่ามันไม่ได้อยู่ที่รสชาติแต่อยู่ที่ประโยชน์
“แล้วถ้าไม่อร่อยจะกินไปทำไมล่ะครับ หรือชีวิตมันคือต้องทนกินแต่สิ่งที่ไม่อร่อยเพราะหวังแต่จะเอา ประโยชน์อย่างเดียว” นักรบถาม
พจน์เงียบไป นักรบถามว่าตนพูดอะไรผิดหรือ พจน์บอกว่าเปล่าแล้วขอกินของเขาสักคำ พอตักปากเคี้ยวก็หลับตาทำหน้าถูกปาก นักรบถามว่าอร่อยไหม
“อร่อยมาก อร่อยจนน่ากลัว ปกติพี่ไม่ค่อยกินของพวกนี้ พอได้กินแล้วรู้เลยว่าไอ้รสชาติแบบนี้มันจะต้องหลอนความรู้สึกไปอีกนาน” นักรบถามว่าแล้วพี่ต้องทนทุกข์ไปเพราะไม่กล้ากินมันอีกหรือ พจน์ตอบอย่างครุ่นคิด “อืมม์..นั่นสินะ”
ก่อนที่พจน์จะขอตัวไปทำงาน เขาบอกนักรบด้วยความรู้สึกใหม่จากที่ได้กินอาหารที่ไม่มีประโยชน์แต่อร่อยวันนี้ว่า
“เธอพูดก็ถูกนะ ชีวิตถ้ามันขึงตึงเกินไปมันก็คงขาดรสชาติ” นักรบติงว่าสำหรับพี่สาระมันคงสำคัญกว่ารสชาติมั้ง? “แล้วถ้างั้นชีวิตที่จืดชืด...มันจะมีคุณค่าอะไรล่ะ เนอะ...”
พจน์ยิ้มให้นักรบก่อนเดินจากไป แต่ที่ไกลออกไปปริยายืนดูเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ เธอตาลุกวาว!
พจน์ขับรถกลับถึงหน้าบ้าน เจอปริยาเลี้ยวรถเข้ามาพอดี เขาแปลกใจว่าทำไมวันนี้เธอกลับบ้านตอนนี้? แต่พอลงจากรถเดินเข้าบ้านก็ชะงักเมื่อเห็นกล่องข้าวของของตนถูกนำมากองไว้หน้าบ้านและยังมีเสื้อผ้าที่อยู่ในไม้แขวนเสื้อเอามากองสุมกันไว้อย่างไม่อินังขังขอบ ที่กล่องหนึ่งมีกระดาษโน้ตเขียนแปะไว้ว่า
“ชีวิตเรามันไม่มีอะไรที่เหมือนกัน จากนี้ไปคุณใช้ชีวิตของคุณ ฉันใช้ชีวิตของฉัน”
พจน์อึ้ง คิดไม่ถึงว่าปริยาจะแว่บจากที่ทำงานมาเก็บของเพื่อไล่ตนออกจากบ้านแบบนี้
ooooooo
วิเวียนกับพิมานต่างก็เดินเกมของตัวเอง...เมื่อความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของปฐพีไม่อาจเป็นไปได้และความสัมพันธ์ไม่ปกติ วิเวียนยอมถอยเพื่อรุก นัดปฐพีมาพบยอมรับความสัมพันธ์แค่เพื่อนตามที่เขาเสนอ
เมื่อต่างยอมรับความสัมพันธ์แค่เพื่อนแล้ววิเวียนขอกอดเขา ปฐพีจึงโอนอ่อนให้เธอกอดเต็มมือ
ฝ่ายพิมานก็รุกทางบ้านนาง วันนี้ก็เอากระเช้าไปเยี่ยมไพรัช แต่รัศมีบอกว่าเขาเพิ่งหลับทั้งที่รู้ว่าไพรัชออกไปขายปาท่องโก๋
พิมานถามถึงนาง รัศมีบอกว่าวันนี้มีบิน พิมานจึงเริ่มใส่ไฟว่า ตอนนี้มีผู้ช่วยนักบินมาจีบนาง บอกว่าเป็นคนที่เป็นกรรมการประกวดมิสแองเจิ้ล รัศมีจำได้ถามว่าคนที่หน้าตาดีๆใช่ไหม ตนจำได้
อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 8 วันที่ 19 มี.ค.61
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า บทประพันธ์โดย: ลินินละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าบทโทรทัศน์โดย: แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้ากำกับการแสดงโดย: คุณสำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าผลิตโดย: บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ