อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 8 วันที่ 15 ม.ค.61
ที่เซฟเฮาส์ตำรวจ ผู้การเดชพล ริมปิง นักรบและมะกล่ำ ประชุมกันเครียด ผู้การเค้นมะกล่ำเรื่องแดนไทว่าเป็นบัดดี้ประสาอะไรถึงไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน หรือว่าช่วยกันปิด“เจนเนตรหายตัว แดนไทหายตัว คุณจะให้ผมคิดว่ายังไง เบื้องบนต้องการความคืบหน้าของงานนี้ แต่นี่อะไร รายชื่อหลักฐานพวกผู้ค้ายารายใหญ่ไม่มี คนเดินยาเป็นสิบหายตัวลึกลับ จะฆ่าตัดตอนหรือเปล่าก็ไม่รู้ พวกคุณทำอะไรกันอยู่”
ริมปิงและนักรบต่างช่วยกันคาดคั้น แต่มะกล่ำยืนยันว่าตนไม่รู้จริงๆ รับปากว่าถ้าแดนไทติดต่อมาตนจะรีบรายงานทันที ยืนยันอย่างมั่นใจว่า
“ในฐานะที่เป็นผู้ร่วมงานกันมาเป็นปี...ถ้าหมวดแกดำดินไปแบบนี้ รับรองแกทำไปเพราะความจำเป็น อาจจะติดพันกับการสืบ แยกตัวกลับมาไม่ได้ ถ้าเราใจเย็น รอแกอีกนิด”
ผู้การประชดว่าจะต้องเย็นถึงเมื่อไหร่ หรือให้ผู้ต้องสงสัยหนีไปก่อน ริมปิงเสนอว่ายังมีเรย์อีกคนที่เราตามไม่ได้ มะกล่ำเสนอให้ไปตามที่อาหลางเพราะเป็นคู่แข่งกันมันต้องจับตาดูอีกฝ่ายอยู่แล้ว
ทุกคนสนใจข้อเสนอนี้ ทำให้บรรยากาศกดดันมะกล่ำผ่อนคลายลง
ริมปิงเริ่มแผนรุกอาหลาง ด้วยการไปหาที่ผับของเขา ออดอ้อนให้อาหลางหางานให้ทำเพราะตนสุขภาพไม่ดีต้องการเงินรักษาตัว อาหลางจึงให้ทำงานที่ผับของตน เรียกเซียจื่อให้มาจัดการให้ทันที
“คุณหลางใจดี มีเมตตาที่สุดเลย” ริมปิงปะเหลาะโดดกอดอาหลาง
ฝ่ายนักรบกับมะกล่ำก็ปลอมตัวเป็นช่างอินเตอร์เน็ตเข้าไปตรวจซ่อมสายอากาศ แอบติดกล้องวงจรปิดและทำเป็นเช็กเครื่องไวไฟ แต่แอบติดเครื่องไวไฟอันใหม่ที่เป็นเครื่องดักฟังสัญญาณไว้
แต่พอกลับไปที่เซฟเฮาส์ปรากฏว่ามีสัญญาณเสียงจากเครื่องดักฟังแต่ภาพยังไม่มา ทุกคนเงี่ยหูฟังเสียงไป๋หู่ถามอาหลางว่าเรื่องจัดการเรย์เตรียมถึงไหนแล้ว
ทุกคนใจระทึกรอคำตอบจากอาหลาง แต่จู่ๆสัญญาณเสียงก็หายไป ทุกคนหงุดหงิดเพราะกำลังจะรู้เรื่องเรย์ อิงฟ้าเจ้าหน้าที่คนหนึ่งบอกว่าอาจจะเปิดปุ่มเครื่องควบคุมสัญญาณเสียงกับสัญญาณภาพไม่ครบ มะกล่ำจะกลับไปทำใหม่ ผู้การบอกว่าไม่ใช่วันนี้เพราะพวกมันอาจสงสัย
ริมปิงแจ้งว่าตนเพิ่งได้เข้าไปทำงานที่ผับของอาหลาง น่าจะได้ข้อมูลอะไรบ้าง ผู้การเตือนให้ระวังด้วยเพราะถ้าพวกมันสงสัยเธอจะเป็นอันตรายที่สุด แล้วสั่งมะกล่ำกับนักรบว่า
“คุณสองคนเข้าไปจัดการเครื่องดักฟัง เช็กสัญญาณ ภาพให้ได้ แล้วอย่าทิ้งเรื่องตามแดนไท ผมต้องลงกรุงเทพฯไปรายงานผู้ใหญ่ หวังว่ากลับมาต้องได้เรื่องนะ”
ooooooo
ไป๋หู่อยู่พูดกับอาหลางขณะออกกำลังกายกับอู๋กงและเซียจื่อว่า ข่าวว่าหมิงเต๋อเจ็บหนักพวกไข่มุกมังกรหยุดทุกอย่างไม่รับไม่ส่งของ
“หมิงเต๋อมันชะตาขาดคราวนี้แน่ๆ ไข่มุกกับมังกรถูกแยกกันแล้ว ต่อให้เทพเจ้าก็ดึงมันกลับมารวมกันไม่ได้” อาหลางลำพองใจ
ฝ่ายเรย์ก็บอกเกาซินว่าถ้าหมิงเต๋อตายระหว่างที่ตนไปตามหาเจนเนตร ให้พ่อส่งข่าวด้วย เกาซินขอให้เรย์โชคดีพาเจนเนตรกลับมาพร้อมหัวใจ
“ผมรักเจนเนตร ผู้หญิงของผม ห้ามใครทำร้ายอีก”
“ฉันจะให้ตามที่แกขอ เพราะมันคือความสุขของแก จำไว้เจิ้นหลง เป็นเจ้าของหัวใจเจนเนตรได้เมื่อไหร่ แกก็เป็นเจ้าของทุกอย่าง...ฉันจะถือว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการแก้แค้นไอ้อลัน”
ขณะที่เรย์ออกตามหาเจนเนตรนั้น เธอขอให้แดนไทช่วยพาไปหัดยิงปืน ทั้งสองสนิทสนมและสนุกสนานกับการฝึกยิงปืน แดนไทแกล้งทำเป็นยิงปืนไม่เป็นทำท่าเก้กังจนเจนเนตรขำต้องเป็นฝ่ายสอน สอนไปเย้าแหย่หัวเราะกันไป
ไป่หลิงตะคอกถามหม่ากับเฉินที่ไปหาเธอที่รีสอร์ตว่าเรย์ไปไหน หม่าบอกว่าเรย์ไม่ได้บอก เฉินบอกว่านายเรย์สั่งเด็ดขาดห้ามตาม ห้ามบอกว่าไปไหน หม่าเสริมให้ไป่หลิงเจ็บใจยิ่งขึ้นว่า
“ก็มีอยู่เรื่องเดียวที่นายเรย์ไม่ให้ใครยุ่ง ต้องลงมือทำเองไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน...เรื่องคุณเจนเนตร”
ไป่หลิงแค้นแทบคลั่ง เข้าห้องไปตะโกนระบายแค้นว่า “เจนเนตร เรื่องเจนเนตรอีกแล้ว”
“เป็นบ้าอะไรไป่หลิง” อาโจวได้ยินเสียงตะโกนเข้ามาถาม พอรู้เรื่องก็ถามไป่หลิงว่าเรย์ไปตามหาเจนเนตรที่ไหน “ไม่รู้ค่ะ แต่ฟ้าใสได้ยินหม่ากับเฉินพูดว่าคงไปหลายวัน”
“หลายวัน” อาโจวพึมพำเป็นกังวลขึ้นมาทันที
แต่หม่ากับเฉินไม่ทันออกจากรีสอร์ตของไป่หลิงก็ถูกเซียจื่อกับอู๋กงบุกเข้ามาปะทะจนคว่ำหม่ากับเฉินสลบไป
ooooooo
ขณะที่เรย์กำลังขับรถมุ่งไปยังแม่ฮ่องสอนเพราะมีข่าวว่าลูกน้องอาหลางไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น มีโทรศัพท์เข้าเป็นชื่อไป่หลิง เขาไม่รับสาย ขับรถมุ่งหน้าไปเพื่อตามหาเจนเนตร
แต่ครู่เดียวก็มีข้อความส่งมา เขาเปิดอ่าน ตกใจสุดขีดเมื่อเห็นภาพไป่หลิงกับอาโจวถูกมัดอยู่บนดาดฟ้าเรือร้าง มีเสียงอาหลางถามเย้ยว่าทำไมไม่รับสายแล้วถ่ายภาพไป่หลิงร้องไห้ขอให้เขาช่วยด้วยแต่อาโจวตะโกนว่า “เรย์...ไม่ต้องห่วงเรา รีบหนีไป”
เรย์เครียดหนัก ในที่สุดเขาตัดสินใจเลี้ยวรถกลับทันที เรย์โทรศัพท์บอกเกาซินว่าอาหลางจับตัวไป่หลิงไว้ ตนกำลังกลับไป เกาซินติงว่ามันจะดึงเขาไปติดกับ
“ไม่ว่าอาหลางมันจะวางกับดักอะไรไว้ ผมก็ต้องไปช่วยไป่หลิงกับอาโจว”
“ยังไงแกก็บุกเข้าถ้ำเสือมือเปล่าไม่ได้” เกาซินวางสายจากเรย์แล้วคิดหาทางช่วยลูกชาย
เป็นแผนของอาหลางที่จะล่อให้เรย์มาช่วยไป่หลิง ไป่หลิงแกล้งโวยว่าอยากเข้าห้องน้ำ เมื่ออาหลางให้เซียจื่อพาไป ไป่หลิงทำเป็นรังเกียจห้องน้ำสกปรกกลัวงู บอกให้เซียจื่อไปดูให้หน่อย เธออาศัยช่วงจังหวะนั้นหนีไป แต่ก็ถูกเซียจื่อจับตัวได้และพาขึ้นไปหาอาหลาง บอกว่า “มันจะหนีครับนาย”
อาหลางทำร้ายไป่หลิงสั่งให้ร้องดังๆให้เรย์ได้ยินจะได้มาช่วย
“เดรัจฉานยังไม่เลวเท่าแก ไอ้หลาง” เรย์ตะคอกขณะขึ้นบันไดมาโดยมีอู๋กงคุมและหม่ากับเฉินตามมา
อาหลางเย้ยเรย์ว่าผู้หญิงอย่างไป่หลิงทำให้ตนดึงเขามาให้ฆ่าได้เลยหรือ เรย์บอกให้ปล่อยสองคนนี้เสียเพราะมันเป็นความแค้นของเราสองคน อาโจวตะโกนว่าถ้าอาหลางจะฆ่าก็ให้ฆ่าตนเอาชีวิตตนไปแทนไป่หลิง ขอร้องเรย์ให้ช่วยไป่หลิงแล้วรีบหนีไป
อาหลางยกปืนจ่อไป่หลิง บอกเรย์ให้เลือกมาจะช่วยใครก่อนดี เรย์ตัดสินใจยิงทะลุไหล่ไป่หลิงไปถูกอาหลางจนปืนหลุดจากมือ
เกาซินช่วยเรย์ โดยบุกไปจับไป๋หู่ในออนเซ็น ซ้อมและจับกดน้ำจนหนำใจแค้นแล้วจึงลากไปที่เรือร้างของอาหลาง เป็นเวลาที่อาหลางสั่งให้เรย์คลานเข้าไปกราบตนขอชีวิตไป่หลิงกับอาโจว
ขณะกำลังตึงเครียดนั่นเอง หม่าตัดสินใจพุ่งเข้าไปช่วยเรย์แต่ถูกอาหลางยิงท้องเลือดทะลัก จังหวะนั้นเรย์ชักมีดที่ซ่อนในรองเท้าแทงขาซ้ายอาหลางจนมันร้องลั่นปืนที่กำลังจะยิงเลยลั่นขึ้นฟ้าสองนัด เรย์ถีบอาหลางปักมีดเข้าที่ไหล่ซ้ายและปลดปืนเหวี่ยงไปไกลคว้าโซ่รัดอาหลางเหวี่ยงไปกระแทกเซียจื่อกับอู๋กง เซียจื่อกับอู๋กงรีบช่วยปลดโซ่อาหลาง
เรย์รีบเข้าไปช่วยไป่หลิง เฉินประคองอาโจว หม่าประคองตัวเองวิ่งตามออกไป เมื่อลงมาถึงชั้นล่างเรย์ พาไป่หลิงวิ่งแยกไปอีกทาง อาหลางกับเซียจื่อวิ่งตามมาทันจึงเลี้ยวตามเรย์ไป
ขณะการต่อสู้กำลังถึงเลือดถึงชีวิตเรย์ถูกพวกอาหลางที่มีมากกว่าจับกุมตัวได้ อาหลางถามว่าใครจะตายก่อนดี
“หรือตายพร้อมๆกับพ่อแก” เกาซินลากไป๋หู่เข้ามาตะโกนถาม “แลกกันอาหลาง กระสุนนัดเดียว ลูกชายฉันหรือชีวิตพ่อแก”
อาหลางจำต้องยอม ปล่อยไป่หลิงแลกกับไป๋หู่ พอได้ตัวประกัน ทั้งเรย์และอาหลางก็สาดกระสุนใส่กันทันที อู๋กงถูกเรย์ยิงขาซ้ายทะลุ เกาซิน เหว่ย ชางต้านพวกอาหลางไม่ไหวจึงยิงพลางถอยพลาง ไป๋หู่คำรามแค้นว่า เกาซินกับเรย์ต้องชดใช้ที่ทำกับตนไว้ อาหลางอาฆาตว่าสองพ่อลูกไม่ได้ตายดีแน่
ooooooo
เรย์เฝ้าไป่หลิงที่โรงพยาบาล จนอาโจวขอให้ไปพักบ้างตนจะดูแลเอง พูดอย่างซึ้งใจว่า
“ขอบใจมากเรย์ที่ไม่ทิ้งให้เราสองคนตาย ขอบใจที่เธอรักไป่หลิง”
เรย์ฟังแล้วนิ่ง เพราะรู้ตัวดีว่าเขาไม่ได้รักไป่หลิงเท่ากับเจนเนตร
เมื่อไปหาเกาซินที่บ้าน เรย์สั่งเหว่ยกับชางให้ไปดูที่แม่ฮ่องสอนให้รู้ว่าเจนเนตรอยู่ที่ไหน ถ้าเจอก็ให้เฝ้าดูห่างๆ ตนจะเป็นคนไปรับเธอกลับมาเอง ชางถามว่าแล้วแดนไทล่ะ
“อย่าแตะ อย่าฆ่า แดนไทมันต้องรับโทษจากมือฉันคนเดียว”
ฝ่ายนักรบกับมะกล่ำ ก็ไปที่บ้านเจนเนตรเพื่อสืบข่าว แต่อ้างว่ามาเยี่ยมหมิงเต๋อได้ข่าวว่าไม่สบายมากจิวบอกว่าหมิงเต๋อไม่ต้อนรับแขก มะกล่ำถามว่าแล้วแดนไทเพื่อนตนมาหาเจนเนตรบ้างไหม จิวบอกไม่ได้มา
นักรบถามว่าเมื่อไหร่ตนจะมาได้อีกเพราะเจนเนตรเคยชวนมาดื่มน้ำชาที่นี่ จิวกับเกี๊ยงพร้อมใจกันลากปืนออกมาพาดแทนคำตอบ มะกล่ำกับนักรบทำเป็นกลัวรีบขอตัวกลับ ฝากบอกหมิงเต๋อด้วยว่าพวกตนเป็นห่วง วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่
ฝ่ายตำรวจไม่มีใครหาข่าวเจนเนตรได้เลย เพราะทั้งแดนไทและเจนเนตรกบดานอยู่ที่รีสอร์ตกลางหุบเขาจนความสนิทสนมกลายเป็นความรัก แดนไทยังดูแลช่วยเหลือเจนเนตรอย่างดีด้วยความเต็มใจและเป็นสุข
จนวันนี้เขาถามเธอว่า ถ้าวันหนึ่งเรย์ตามมาถึง ที่นี่และพาเธอกลับล่ะ
“พี่เรย์ไม่มีความหมายสำหรับฉันแล้ว ฉันจะกลับบ้านตอนที่ฉันมั่นใจว่าฉันดูแลตัวเองได้...คุณก็รู้ว่าฉันต้องกลับไปเจออะไร ทั้งพี่เรย์ เจ็กหมิงเต๋อ อาหลาง พวกเขาเป็นพ่อค้ายาเสพติด มีอำนาจอิทธิพลมากแค่ไหนคุณก็เห็นมาแล้ว ฉันเกือบตายเพราะเขาแย่งผลประโยชน์กัน”
“ถ้าคุณไว้ใจผมก็ให้ผมช่วยคุณ” เจนเนตรบอกว่าอย่าให้ตนต้องพาคนอื่นมาตายด้วยเลย แดนไทบอกว่าเธอหยุดเรื่องนี้ได้
“ไม่ใช่ตอนนี้ ยังไม่ใช่ตอนที่ฉันอ่อนแอพึ่งตัวเองไม่ได้ ผลประโยชน์ค้ายามันมหาศาลจนฆ่าใครที่ขวางทางก็ได้นะแดนไท”
“งั้นผมจะทำให้คุณเข้มแข็ง ปกป้องตัวเองได้มากกว่านี้ เราจะได้หยุดหนีแล้วกลับไปเจอความจริง”
เจนเนตรมองแดนไทอย่างค้นหาว่าเขาคิดจะทำอะไร
ooooooo
นักรบยังระแวงมะกล่ำตลอดเวลา วันนี้ที่เซฟเฮาส์โทรศัพท์ของมะกล่ำดังขึ้น ทั้งนักรบและริมปิงมองขวับ มะกล่ำดูหน้าจอแล้วทำเนียนว่ามีคนโทร.มาบอกว่าแม่ไม่สบาย ตนติดงานอยู่เสร็จงานแล้วจะรีบไป
ที่แท้เป็นสายจากแดนไทกำชับว่า “หาทางมาให้ได้นะไอ้จ่า”
มะกล่ำตีเนียนจนริมปิงบอกให้เขารีบไปดูแลแม่ก่อน เพราะตนยังมีนักรบอยู่อีกคน มะกล่ำรีบขอบคุณแล้วออกไป นักรบขยับจะตาม ริมปิงติงว่าให้เกียรติกันหน่อย หัดไว้ใจเพื่อนร่วมทีมบ้าง
“สำหรับผมไว้ใจคนที่ควรไว้ใจเพราะไม่อย่างนั้น ก็เท่ากับเราเปิดโอกาสให้ตัวเองพลาดซ้ำๆ”
นักรบสะกดรอยตามมะกล่ำไป มะกล่ำรู้แกว จึงแวะโรงพยาบาลเข้าไปในห้องคนไข้รวม เข้าไปที่เตียงหญิงชราที่นอนหายใจรวยริน ทำเป็นเข้าไปกอดบอกว่าตนมาแล้ว แม่อย่าเป็นอะไรนะ
มะกล่ำอยู่กับหญิงชราจนแน่ใจว่านักรบกลับไปแล้ว จึงออกมาและรีบแยกไปอีกทาง
ฝ่ายนักรบโทร.บอกริมปิงว่ามะกล่ำไปเยี่ยมแม่จริงๆ
เรย์กลับไปที่บ้านเกาซิน เกาซินเตือนว่าสันดานของไป๋หู่เจ็บแล้วต้องเอาคืน ตนสั่งคนของเราระวังทุกทางแล้ว เรย์เชื่อว่าอาหลางก็ไม่ยอมหยุดจนกว่าจะฆ่าตนได้
“เราสองคนจะสอนให้พวกมันรู้จักยิ่งกว่าคำว่าแพ้ ตอนนี้เรากำลังสั่งสมทุกอย่าง เงิน อาวุธ อำนาจ ยา เมื่อไหร่ที่เราแข็งแกร่ง เราจะทำลายล้างมันทุกคนทันที จำไว้ลูกชาย แก้แค้นศัตรูต้องแนบเนียน หมดจดสาสมที่สุด”
เรย์ฟังพ่ออย่างตั้งใจ เชื่อมั่น และมุ่งมั่น
ooooooo
อาโจวเฝ้าไป่หลิงแทนเรย์ เขาเดินเข้ามาใกล้เตียง พูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดจากเมื่อครู่นี้ว่า
“รอดมาจนได้นะไป่หลิง อาว่าถึงเวลากลับบ้านไปหาครอบครัวของเธอได้แล้ว”
อาโจวแตะมือที่แขนไป่หลิงและยิ้ม...ไป่หลิงมองยิ้มของอาโจวอย่างหวาดกลัว...
ไป่หลิงในชุดคนไข้กลับถึงบ้าน ซึ่งก็คือบ้านของไป๋หู่นั่นเอง ทันทีที่มาถึง อาหลางเดินกะเผลกเพราะขาถูกเรย์แทง ตรงเข้าไปหาผลักไป่หลิงอย่างแรง
ถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า “ทำไมลื้อไม่ตายวะไป่หลิง”
อาโจวบอกอาหลางว่าเบาๆหน่อยเพราะตนต้องพาไป่หลิงกลับไปอ้อนเรย์ที่โรงพยาบาลอีก
ที่แท้คือไป่หลิงเป็นลูกของไป๋หู่และเป็นน้องสาวของอาหลาง เธอถูกส่งไปใช้มารยาและเรือนร่างอ่อยเรย์เพื่อจะกำจัดเสีย แต่เธอหลงรักเรย์เข้าจริงๆทำให้งานหลายอย่างไม่ได้ดั่งใจอาหลาง และคราวนี้ก็ช่วยให้เรย์รอดไปได้
อาหลางทำร้ายไป่หลิงจนไป๋หู่ต้องสั่งให้หยุด ไป่หลิงบอกไป๋หู่ว่า “ป๊า อย่าให้อาหลางมันฆ่าหนู”
“ไม่หรอก ไม่ฆ่า เสือย่อมไม่ขย้ำลูกตัวเอง” ไป๋หู่ประคองหน้าไป่หลิงขึ้นมอง “ลูกสาวของป๊า ในเมื่อแกคือลูกสาวของไป๋หู่ เสือขาว ชีวิตแกต้องดุดันกว่านี้ มีพิษสงกว่านี้ อดทนให้มากกว่านี้” ไป๋หู่หันบอกอาโจว “อั๊วอนุญาตให้ลื้อลงมือลงไม้สั่งสอนมันได้ตามสมควร”
“ครับเฮีย ผมคงต้องทำบ้างถ้าหลานยังดื้อด้าน ทำอะไรไม่ได้เรื่อง เอาแต่หลงรักไอ้เรย์ คิดจะให้มันรอด แล้วยังไง เห็นไหมว่าไอ้เรย์มันกล้ายิงเธอ”
“เรย์เขายิงเพราะเขารักหนู เขาจะช่วยหนูจากพี่ชายชั่วๆ”
อาหลางด่าว่าสิ้นคิด คิดว่าเรย์รักตัวเอง ที่แท้เรย์รักเจนเนตรต่างหาก เจนเนตรเป็นหัวใจของเรย์ บอกไป่หลิงว่า “ถ้าลื้อหลอกล้วงความลับจากไอ้เรย์ได้ว่าเจนเนตรอยู่ที่ไหน อั๊วจะฆ่าเจนเนตรให้ลื้อ”
ไป่หลิงบอกว่าเรย์ไม่มีวันพูด อาหลางย้ำว่ามันถึงต้องเป็นงานของเธอ ปรามว่า
“เท่าที่ฉันเห็น เธอยังกำหัวใจเรย์ไว้ไม่ได้ เอาร่างกายของเธอดึงความลับทุกอย่างของไอ้เรย์มาให้เรา” อาหลางลากปรายมีดที่แก้มไป่หลิงช้าๆ ปรามเหี้ยม “แล้วถ้าวันไหนลื้อเกิดหลงรักไอ้เรย์ จนเห็นศัตรูดีกว่าครอบครัว คงไม่ต้องบอกว่าอั๊วจะส่งลื้อลงหลุมในสภาพไหน”
ไป่หลิงตื่นกลัวท่ามกลางสายตาเหี้ยมของพ่อ พี่ชาย และอาแท้ๆของตัวเอง
เมื่อกลับไปโรงพยาบาล ไป่หลิงนอนบนเตียงคนไข้และอาโจวนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เป็นปกติ เรย์เห็นรอยช้ำที่ข้อมือไป่หลิงติงว่าเมื่อวานไม่มี อาโจวรีบชี้แจงว่าไป่หลิงละเมอยกมือฟาดกับขอบเตียง แล้วดึงผ้าห่มคลุมร่างให้ไป่หลิงมิดชิด
ไป่หลิงดีใจที่เรย์มา ขอให้เขาอยู่กับตนอย่าทิ้งตนไป เรย์บอกว่าตนจะอยู่กับเธอ แต่พอไป่หลิงเหลือบเห็นสายตาและรอยยิ้มซ่อนความร้ายกาจของอาโจว เธอก็รีบหลบสายตาเลือดเย็นคู่นั้น
ooooooo
อาหลางบอกไป๋หู่ว่าถ้าไป่หลิงรักเรย์จริง แผนที่เราใช้ให้เข้าใกล้เรย์มานานก็เท่ากับสูญเปล่าและไป่หลิงก็อาจจะทำให้เรย์เอาคืนเราได้
เมื่อเรย์เข้านั่งข้างเตียง ไป่หลิงมองเว้าวอนถามว่าเขารักตนไหม พลางลุกขึ้นนั่งซบไหล่เรย์อ้อนว่า
“เกิดมาไป่หลิงไม่เคยรู้จักความรักเลย มีแต่เรย์คนเดียวที่ดีกับไป่หลิง” เรย์บอกว่าตนจะอยู่กับเธอ ไป่หลิงถามว่าแล้วรักไหม เรย์มองเธอนิ่งก่อนบอกว่ารัก ทำให้ไป่หลิงยิ้มออกกอดเรย์ไว้แน่น แต่เรย์กลับนิ่งรู้ตัวว่าที่พูดออกไปว่ารัก เพราะสงสารมากกว่ารัก
มะกล่ำได้รับโทรศัพท์จากแดนไทถามว่าหลุดมาได้หรือยัง เขาบอกว่ากว่าจะหลุดได้แทบตาย แดนไทสั่งว่าอย่ามาคนเดียว แต่ให้พาคนที่จะเร่งให้เจนเนตรกลับไปบ้านได้มาด้วย มะกล่ำจึงทั้งลากทั้งชวนให้เข็มหอมกับยิ้มหวานไปด้วย
มะกล่ำ เข็มหอมกับยิ้มหวาน ปลอมตัวอำพรางใบหน้าไปนั่งที่ร้านอาหารบนดอย เจอเจนเนตรกับแดนไทที่ร้านพอดี ต่างโดดกอดกันด้วยความดีใจ เข็มหอมถามเจนเนตรรัวแทบไม่ได้หายใจว่า
“ทำไมแกมาอยู่ที่นี่ ทำไมถึงมากับไอ้แดนไทสองคน ทำไมต้องแดนไท เล่า...เล่าให้หมดเดี๋ยวนี้”
ฝ่ายนักรบไปสืบทราบมาว่าหญิงชราคนนั้นไม่ใช่แม่ของมะกล่ำและครอบครัวเขาก็ไม่รู้จักมะกล่ำด้วย บอกริมปิงว่าเราถูกมะกล่ำหลอก ริมปิงนึกทันทีว่าที่มะกล่ำโทร.มาลางานก็เพื่อไปหาแดนไท นักรบเป็นฟืนเป็นไฟว่า มะกล่ำกล้าฝ่าฝืนคำสั่ง จงใจปิดที่ซ่อนของแดนไท
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 8 วันที่ 15 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ