อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 7 วันที่ 14 ม.ค.61
“ฉันเคยสาบานว่าจะเอาไข่มุกสีเลือดกลับมาคืนให้ที่หน้าหลุมศพอาเหลียน” เรย์บอกว่าอยู่ในเซฟอลัน “ไข่มุกสีเลือดคือเครื่องเตือนถึงวันเวลาที่มีความหมายของฉันกับแม่แก” เรย์บอกว่าหมิงเต๋อไม่ให้ตนเข้าบ้านนั้น “อย่าให้หมิงเต๋อขวางทางแก แสดงให้รู้ว่าแกเหนือกว่ามัน... เอาไข่มุกสีเลือดกลับมาให้ได้ แกถึงจะเป็นมังกรที่ไม่ยอมก้มหัวให้ศัตรู”เกาซินปลุกความฮึกเหิมของเรย์จนเขามองพ่อด้วยแววตาทะนงตัว
จิวที่เป็นสายสืบของหมิงเต๋อเข้ามารายงานว่า
รู้แล้วว่าคุณหนูอยู่ไหน หมิงเต๋อพุ่งออกไปทันที
แม้แดนไทจะพยายามหว่านล้อมให้เจนเนตรบอกปัญหาที่แท้จริงว่าใครทำให้เธอต้องเจ็บปวดจน
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่เธอก็ยังกลัวไม่กล้าเอ่ยชื่อเรย์ออกไป แล้ววันนี้ขณะนั่งคุยกันที่ห้องพัก แดนไทก็เห็นชายลึกลับที่มาซุ่มดูและคลำปืนที่เอวตลอดเวลา เขาจึงชวนเธอเข้าในห้องอ้างว่าลมแรง เจนเนตรถามว่ามีคนตามเราใช่ไหม แดนไทปลอบว่าไม่ต้องกลัว แล้วพาเธอปีนหน้าต่างด้านหลังรีสอร์ตออกจากห้องพัก
ขณะพาหนีไปในป่าหลังรีสอร์ต เจนเนตรขอร้องเขาอย่าให้พวกมันจับตนกลับไป
ooooooo
เรย์แอบเข้าไปในบ้านเจนเนตรตรงไปที่ห้องทำงานของอลันเปิดเซฟหยิบไข่มุกสีเลือดออกมา
เปาซื่อมาเจอ เรย์ขอเปาซื่ออย่าบอกใครว่าตนเข้ามาในนี้ ทันใดนั้นเปาซื่อบอกเรย์ว่าหมิงเต๋อกำลังกลับมา เรย์กำชับอีกครั้งว่า
“อย่าบอกว่าเจอผมเพื่อความปลอดภัยของป้าเอง”
หมิงเต๋อกลับมาเพราะสังหรณ์ใจบางอย่างรีบขึ้นไปที่ห้องทำงานอลันเห็นฝาเซฟปิดไม่ดี เปิดดูไข่มุก
สีเลือดหายไปแล้ว หมิงเต๋อบีบคอเปาซื่อถามว่าเรย์มาที่นี่ใช่ไหม แต่เปาซื่อก็ปากแข็งว่าตนไม่เห็น
“ปกป้องมันทำไม รู้ไหมว่าไอ้เรย์มันทำอะไรลงไป ยกตัวว่าเป็นมังกรแต่การกระทำต่ำช้า ไร้เกียรติ กล้าฉกฉวยทุกอย่างที่ไม่ใช่ของตัวเอง มันขโมยไข่มุกของนายใหญ่ไป”
หมิงเต๋อเหวี่ยงเปาซื่อกระเด็นไป คำรามอย่างแค้นใจตัวเองที่ประมาทเรย์เกินไป
เวลาเดียวกัน ลูกน้องอาหลางก็รายงานว่าเห็นเจนเนตรที่แม่ฮ่องสอน อาหลางสั่งให้เซียจื่อกับอู๋กง
รีบไปที่นั่น กำชับเหี้ยมว่า
“ถ้าใช่เจนเนตร ลากตัวมันกลับมาให้ได้ ใครขวางฆ่าทิ้งเลย ฉันอยากให้ไอ้เรย์มันได้เห็นหน้าน้องสาวมันเต็มทีแล้ว”
ooooooo
เรย์เอาไข่มุกสีเลือดไปให้เกาซินที่โบสถ์
เกาซินดีใจมากเพ่งมองอย่างคิดถึงแม่เขาที่จากไป เรย์มองพ่อ เตือนความจำว่า
“ยังมีไข่มุกอีกเม็ด ที่ต้องเป็นของผมคนเดียว พ่ออย่าลืม” เรย์คิดถึงเจนเนตรในใจ
เกาซินบอกเรย์ว่า ถึงเวลาที่เราต้องสร้างอาณาจักรของเราให้ยิ่งใหญ่กว่าของยื่อเซิง ถ้าเราจะยืนเป็นที่หนึ่งในยุทธจักรนี้ เราต้องโค่นมันทั้งหมิงเต๋อ ไป๋หู่ อาหลาง เรย์เสนอว่า ตอนนี้ถ้าเราอยู่รวมกันมันจะทำลายพ่อกับตนได้ทีเดียว
เรย์เสนอว่าเราต้องแยกกัน พ่อกับลูกน้องทำลายไป๋หู่ ตนกับลูกน้องทำลายหมิงเต๋อ เกาซินชมว่าดี แต่เตือนว่าเขาต้องระวังตัวด้วย
“20 ปีที่พ่อรอวันนี้ วันที่เราได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง วันที่เราจับมือกันล้างแค้นให้แม่ รักษาลมหายใจของลูกไว้ให้ดีเจิ้นหลง เพราะทุกลมหายใจของพ่อต่อสู้เพื่อให้ได้พบลูก ได้สร้างอนาคตยิ่งใหญ่ให้ลูกของพ่อคนเดียว”
ooooooo
แดนไทพาเจนเนตรหนีเซียจื่อกับอู๋กงตัดป่ามา แต่ยังถูกไล่ตามมาติดๆ แดนไทตัดสินใจพาเจนเนตร
โดดลำธารดำน้ำหลบพวกมัน
เซียจื่อกับอู๋กงหยุดที่ลำธารมองหาอยู่นานจน
เจนเนตรแทบหมดลม แดนไทตัดสินใจพุ่งเข้าไปประกบปาก เป่าอากาศให้ ทำให้ทั้งสองใกล้ชิดผูกพันกันมากขึ้น
จากสัมผัสที่ช่วยชีวิต เซียจื่อกับอู๋กงยืนครู่หนึ่งไม่เห็นสิ่งผิดปกติจึงแยกกันตามหา
แดนไทโผล่ขึ้นมาดู เห็นปลอดภัยแล้วจึงดึงเจนเนตรขึ้นมา เธอทะลึ่งพรวดขึ้นมาฮุบอาอากาศเฮือกใหญ่แล้วพากันว่ายเข้าฝั่ง เมื่อพ้นจากภาวะวิกฤติแล้วเจนเนตรเขินกับความรู้สึกที่ใต้น้ำ เธอกอดตัวเองให้หายหนาว แดนไทเช็ดผมที่ชุ่มน้ำให้อย่างอ่อนโยน กอดเธอให้หายหนาว และ...จูบด้วยปรารถนาของหัวใจ...
และค่ำนี้เอง...แดนไทก็สารภาพรักกับเจนเนตร เธอเขินน่ารัก เมื่อเขากอดเธอไว้แนบแน่น เธอปล่อยให้เขากอดอย่างรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
เมื่อมีความรักและไว้วางใจเจนเนตรถามแดนไทว่าถ้ารู้ความจริง ไม่ว่าตนจะเป็นใครเขาก็ไม่รังเกียจ
ใช่ไหม แดนไทบอกว่าตนอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ เจนเนตรจึงเล่าความจริงของครอบครัวให้ฟังอย่างไม่ปิดบังว่าครอบครัวตนค้ายาเสพติด ตนไม่มีความสุขเลย
ตั้งแต่รู้ความจริงนี้ในวันเกิดเรื่องบนเรือ
เจนเนตรพูดถึงเรย์ว่าเขาทำทุกอย่างที่พ่อสั่ง เพราะไม่อยากให้ตนเข้าไปยุ่งกับเรื่องค้ายา ซึ่งตนได้ขอให้เขาเลิกแล้วแต่เขาขอเวลา
เล่าความจริงทั้งหมดให้แดนไทฟังแล้ว เจนเนตรถามอย่างกังวลว่า
“แดนไท...คุณเกลียดฉันไหม...คุณยังรักฉันไหม” แดนไทสงสารเมื่อเห็นแววตาทุกข์ทรมานใจของเธอ ดึงเธอเข้าไปกอดแทนคำตอบ เจนเนตรกอดเขาไว้แน่นอย่างหวังเป็นที่พึ่ง “ฉันไม่เหลือใครแล้ว อย่าทิ้งฉัน อย่าเกลียดฉันเลย”
แดนไทกอดเจนเนตรไว้แนบอก แต่แววตาเขาเจ็บปวด สับสน เมื่อนึกถึงน้องสาวที่โดดตึกตายเพราะติดยาและหน้าที่ที่มาฝังตัวเพื่อทำลายแหล่งค้ายาของตัวเอง...
ooooooo
มะกล่ำกลับเข้ามาในห้องภาพ พอเปิดประตูก็เจอเรย์พรวดออกมา พูดด้วยสายตาเหี้ยม ดุดัน
“เจนเนตรคือน้องสาวฉัน หน้าไหนที่เอาตัวเจนเนตรไป ไม่ว่าจะคิดดีหรือคิดร้าย เท่ากับท้าทายฉัน”
เรย์กระแทกมะกล่ำกับผนังอย่างแรง มะกล่ำ
สุดทนประกาศเอาคืน แต่โดนเรย์ชกเข้าที่หน้าก่อนจนเซไป ขณะกำลังพันตูกันนั้น หม่า เฉิน ชางและเหว่ยก็ดาหน้าเข้ามาช่วยเรย์ มะกล่ำถูกรุมจนน็อกกลางอากาศ
เรย์ฟังเกาซินเล่าถึงความแค้นในอดีตจนความแค้นลุกโพลงในหัวใจแล้ว เขาเริ่มลงมือแก้แค้น ด้วยการซุ่มยิงคนของหมิงเต๋อที่ขนยาลอตใหม่ขึ้นเรือ เขาเด็ดชีวิตมันหมด 4 คนโดยที่มันยังไม่ทันได้ชักปืนด้วยซ้ำ
“ตอนนี้ มันเป็นของฉันแล้ว” เรย์บอกหม่า เฉิน ชาง และเหว่ยที่ยืนเป็นแผงคอยคุ้มกันอย่างเลือดเย็น
เรย์ไปยืนที่หน้าโบสถ์คิดถึงภาพที่เจนเนตรใกล้ชิดกับตน แต่วันนี้เธอกลับหนีไปกับแดนไท เรย์แค้นจนน้ำตาไหล เขาตัดสินใจไปที่รีสอร์ตของไป่หลิง เข้าโลมเล้ากระซิบบอกเธอว่า
“ต่อไปนี้ คุณไม่ต้องกระวนกระวาย ไม่ต้องวิ่งตามหาผมอีกแล้ว...เพราะผมจะมาอยู่กับคุณที่นี่...”
ที่ห้องพักรีสอร์ตกลางหุบเขา...เจนเนตรนอนหลับ ลืมตาตื่นเห็นแดนไทนั่งมองตนอยู่ ถามว่าเขานั่งมองตนทั้งคืนเลยหรือ เขากุมมือเธอไว้บอกว่าตนจะไม่ให้เธอคลาดสายตาอีก
“ฉันเคยคิดว่า ชีวิตฉันจะไม่เหลือความสุขอะไรอีกแล้ว” เธอเอ่ยด้วยความซึ้งใจ
“เจนเนตร ความรู้สึกผมที่มีกับคุณ...มันมากกว่าความรัก”
เจนเนตรซึ้งใจ ลุกขึ้นหอมแก้มเขาเบาๆ แดนไทกอดเธอไว้แนบแน่นอย่างไม่ยอมให้พลัดพรากไปอีก
ooooooo
เมื่อเกาซินได้ใจเรย์มาแล้ว เขาเร่งสร้างเครือข่ายการค้ายาโดยประสานกับเอเย่นต์ใหญ่จากฝั่งโน้น เมื่อมาคุยกัน เกาซินมีบทเรียนการทำงานอย่างช่ำชอง คุยถึงกำลังคน ทุนมหาศาล อำนาจหนุนหลังที่แข็งแกร่ง
เอเย่นต์ทั้งสามได้ฟังศักยภาพผลประโยชน์และชื่อเสียงของเรย์ จางเจิ้นหลง ที่เป็นลูกชายของเกาซินด้วยแล้วยิ่งเชื่อมั่น เกาซินยิ้มพอใจที่ทุกอย่างสำเร็จสำหรับการเริ่มต้นสร้างอาณาจักรของตัวเอง
แต่เรย์ใจยังคิดถึงเจนเนตร สั่งหม่ากับเฉินว่า
เมื่อได้ของสูตรใหม่ส่งเรียบร้อยวันนี้แล้วให้รีบรายงาน ส่วนตนจะไปตามหาเจนเนตร หม่าติงว่าตอนนี้ทั้งอาหลาง หมิงเต๋อและตำรวจที่ตามล่าเรื่องระเบิดเกรงเขาจะได้รับอันตราย
“แกไม่ต้องห่วง ถ้าฉันลงมือ ก็คือฉันพร้อมสู้” เรย์มั่นใจ
อาหลางมั่นใจว่ายาของตนถูกกว่า อยู่ที่ทำยังไงเราจะปล่อยได้มากกว่าคนอื่นเท่านั้น ไป๋หู่เตือนว่า
“ที่ต้องระวังมากๆตอนนี้คือ ไอ้เรย์มันก็มีพ่อแท้ๆหนุนหลัง ในเพื่อนสามคนจางเกาซินมันเป็นคนที่ค้าขายทำกำไรได้มากที่สุด”
เกาซินรู้จากเรย์ว่าหมิงเต๋อมีของเก็บไว้ในถ้ำลับมากมายขนาดที่ไม่ต้องสั่งของได้อีกเป็นปี ถ้ำนี้มีทางเข้าทางเดียวแต่มีทางออกหลายทาง
หมิงเต๋อเสือเฒ่าผู้มีประสบการณ์ รู้ว่าเรย์เป็นคนเดียวที่รู้ว่าถ้ำลับเก็บของไว้มากมาย เชื่อว่าเรย์ต้องหาทางแย่งชิงแน่ สั่งลูกน้องให้จัดคนเฝ้าให้ดีอย่าให้ใครผ่านเข้ามาได้ ถ้าใครผ่านมาเราจะไม่ไว้ชีวิต
“ทุกอย่างต้องเรียบร้อยจนกว่านายหญิงกลับมาเป็นหัวหน้าอาณาจักรไข่มุกมังกร” หมิงเต๋อกำชับ
ฝ่ายอาหลางวิเคราะห์คู่แข่งของตนกับไป๋หู่ว่าเวลานี้มี 3 ก๊กคือเรา จางเกาซินกับเรย์ และไข่มุกมังกรที่มีหมิงเต๋อ กุนซือที่วันๆเอาแต่อยู่ในถ้ำ เจนเนตรก็หายไปเท่ากับตอนนี้เหลือหมิงเต๋อคนเดียว
“มีมันสมองแต่ไร้กำลัง แล้วมันจะสู้พลังแข็งแกร่งของเราได้ยังไงล่ะป๊า” อาหลางยิ้มเยาะ
เกาซินบอกเรย์ว่าปล่อยหมิงเต๋อไว้นานกว่านี้ไม่ได้ ยิ่งมีของมหาศาลในถ้ำลับก็เท่ากับเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของเรา เรย์เกรงว่าไม่ง่ายถ้าจะฝ่าเข้าไป
“ไม่ต้องกลัว จะเป็นใหญ่มันต้องยอมหลั่งเลือด โค่นหมิงเต๋อปิดเส้นทางของมันได้เร็วเท่าไหร่ งานของเราจะเดินหน้าเร็วกว่าที่คิด” เกาซินปลุกใจเรย์ว่า “มีแก มีพ่อ มีคนของเรา ช่วยกันเด็ดหัวหมิงเต๋อซะ ทีนี้แกจะได้ไปตามหาเจนเนตรให้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดแก”
เรย์มองพ่ออย่างมีความหวังที่จะได้ไปตามเจนเนตรอย่างที่คิด
แต่ที่รีสอร์ตในหุบเขา เจนเนตรกำลังมีความสุขอยู่กับแดนไทที่เธอไว้ใจเชื่อว่าเขารักและจริงใจกับเธอที่สุด บอกเขาว่า
“ฉันเชื่อใจคุณ...หัวใจคุณจะไม่ทำให้หัวใจฉันร้องไห้”
ooooooo
เรย์ไปอยู่กับไป่หลิง เธอแนะนำให้รู้จักกับอาโจว อาโจวยินดีต้อนรับ บอกว่าตนเป็นคนขายพลอย และฝากให้ดูแลหลานสาวตนด้วยเพราะเธอไม่เคยรักใครทุ่มเทหัวใจให้ใครมากเท่าที่ให้เขา
“ดูแลเพื่อนเธอคนนี้ให้ดีที่สุด ไป่หลิง” อาโจวสั่งไป่หลิงเมื่อเห็นความพิเศษในตัวเรย์
ฝ่ายแดนไทบอกเจนเนตรว่าสักวันเธอก็ต้องกลับบ้าน เพราะที่นั่นมีพี่ชายที่รักเธอมากรออยู่ เจนเนตรเกือบบอกฐานะที่แท้จริงของเรย์แต่ยั้งปากไว้ แดนไทรู้สึกบางอย่างถามว่าเธออยากให้ตนช่วยไหม?
เจนเนตรบอกว่าอิทธิพลของหมิงเต๋อกับเรย์นั้นมีมากมาย ถ้าเขาช่วยตน ทั้งสองจะฆ่าเขาได้
“ผมยอม ถ้าผมตายแล้วคุณปลอดภัย”
เจนเนตรยิ่งซาบซึ้งห่วงใยแดนไทมากขึ้น
เกาซินเตรียมส่งยาลอตใหม่ บอกเรย์ว่า
“แค่งานวันนี้สำเร็จ ต่อไปเส้นทางของแกกับเจนเนตรก็คงไม่มีอุปสรรค”
ฝ่ายหมิงเต๋อก็เร่งกระจายของจากถ้ำลับส่งไปกรุงเทพฯ แต่ถูกเรย์นำกำลังไปยิงสกัดที่หน้าถ้ำ ลูกน้อง
หมิงเต๋อยิงปะทะ เรย์สั่งลูกน้องตนว่าอย่าให้มันปิดประตูถ้ำ เรย์ยิงลูกน้องหมิงเต๋อตายเกลื่อนหน้าถ้ำอย่างแม่นยำ หมิงเต๋อถูกยิง สั่งลูกน้องให้รีบไป เรย์จึงเข้าถ้ำลับทันที
ขณะหมิงเต๋อให้ลูกน้องลำเลียงยา ถูกอาหลางมาสกัด พอรถของพวกหมิงเต๋อจอด พวกอาหลางก็กระชากคนในรถลงมาถามว่ามากันกี่คัน
เกาซินสั่งเอาตัวหมิงเต๋อมาให้ได้ เรย์บอกว่าป่านนี้มันดำดินไปแล้ว บอกเกาซินว่าถ้ำมีทางออกเกือบสิบทางแต่ไม่มีใครรู้นอกจากอลันกับหมิงเต๋อเท่านั้น
“บัดซบ คนอย่างมันไม่เคยไว้ใจใคร” เกาซินสบถ
ฝ่ายอาหลางจับสายส่งยาของหมิงเต๋อไปยิงทิ้งหมู่ฝังกลบพร้อมยาบ้าสีฟ้าอย่างเหี้ยมโหด
เมื่อเรย์เข้าไปในถ้ำลับ จึงรู้ว่าหมิงเต๋อขนของออกจากถ้ำไปหมดแล้วเหลือแต่กล่องเปล่าไว้เยาะเย้ยพวกเรย์
“หรือว่านี่อาจจะเป็นแผนของหมิงเต๋อ” เกาซินฉุกคิด สั่งลูกน้องให้คอยสืบข่าวพวกไข่มุกมังกรส่งของหรือเคลื่อนไหวทำอะไรแล้วรายงานตน เรย์บอกว่าตนพาพ่อไปที่ถ้ำได้แต่จะฆ่าหมิงเต๋อไม่ใช่ง่าย เราต้องวางแผนกันใหม่
ฝ่ายหมิงเต๋อได้รับรายงานจากจิวว่าคนของเราถูกอาหลางตามเก็บหมดทุกคน
“พวกมันเข้าใจผิดคิดว่าฉันคือเหยื่อ นกมันก็ตายเพราะเหยื่อทั้งนั้น” จิวบอกให้นายสั่งมาเลยจะให้พวกตนฆ่าพวกมันที่ไหน อย่างไร “ไม่ต้อง สันดานผยองอย่างอาหลาง มันกำลังได้ใจ ส่วนไอ้เรย์มันรู้จักทุกอย่างที่นี่ดี แต่ก็ยังไม่ที่สุดเหมือนฉัน บอกทุกคน ปล่อยข่าวว่าฉันเจ็บหนัก ให้พวกมันคิดว่าฉันแพ้ หมดทางสู้”
หมิงเต๋อยิ้มลึกกับแผนดัดหลังเรย์กับอาหลาง
ลุกยืนผงาดประกาศว่า
“ปล่อยให้มันสองกลุ่มแย่งกันเป็นใหญ่ นั่งดูพวกมันหันหน้าฆ่ากันเอง จนมีแต่ศพกับเลือดนองพื้นไม่เหลือลมหายใจของใครอีก”
ooooooo
อาหลางย่ามใจว่าตนเล่นงานหมิงเต๋อจนกระอักเลือดไปแล้ว ไป๋หู่บอกว่าศัตรูของเราก็เหลือแต่เรย์กับเกาซิน สั่งอาหลางให้ส่งเทียบนัดเรย์กับเกาซินให้มาเจอกันวันพรุ่งนี้
เมื่อเกาซินกับเรย์มาร่วมประชุมลับ ไป๋หู่คุยฟุ้งว่าอาหลางกำจัดพวกหมิงเต๋อตายเกลื่อน เกาซินปรามาสว่าก็ทำได้แค่กำจัดหางแถว แต่กระสุนของเรย์เจาะที่หน้าอกหมิงเต๋ออย่างจัง คราวหน้ามั่นใจว่าได้เจาะกะโหลกแน่
“แล้วไหนล่ะ ศพไอ้หมิงเต๋อ” อาหลางเย้ย
“ปล่อยให้คนปางตายได้นอนสำนึกผิดก่อนหมดลมบ้างเถอะ ไอ้หลาง” เรย์แทรกขึ้น
ทั้งอาหลางและเรย์ต่างเยาะเย้ยกันไปมา จนเกาซินขัดขึ้นว่า
“ไป๋หู่ ต่อไปนี้แกกับฉัน ต่างคนต่างทำมาหากิน อย่าให้ลูกชายแกล้ำเส้นลูกชายฉัน” อาหลางเย้ยว่าหวังให้ลูกชายมากอบกู้อดีตที่เกือบได้เป็นที่หนึ่งหรือ เกาซินสวนทันทีว่า “เหมือนที่พ่อแกก็ไม่เคยเป็นที่หนึ่ง”
ไป๋หู่เสนอว่าต่อไปนี้เราต่างคนต่างทำการค้า
ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ไม่ทับเส้นทางกัน
“แต่อย่างนึง ห้ามลืมเด็ดขาด จำใส่สมองน้อยๆไว้เลย ทุกคนยกย่องให้ป๊าอั๊วคือประมุขของที่นี่ ป๊าอั๊วคนเดียวเท่านั้น” อาหลางระเบิดเสียงหัวเราะอย่างยิ่งใหญ่ แล้วสองพ่อลูกก็เดินกร่างออกไป
เรย์กับเกาซินมองสองพ่อลูกที่ผยองเต็มที่ด้วยสายตาเหี้ยม ภายใต้สีหน้าที่เรียบเฉย
ooooooo
เมื่อกลับมาถึงบ้านพัก เกาซินบอกเรย์ว่าตนจะวางแผนทำลายไป๋หู่กับอาหลางเอง พวกมันมีขุมกำลังที่เรายังเจาะไม่ได้ง่ายเหมือนหมิงเต๋อ จะถล่มไป๋หู่กับอาหลางต้องเรียบร้อยหมดจดทีเดียวถอนรากถอนโคน
“ก่อนจัดการเรื่องอาหลาง ผมต้องทำเรื่องสำคัญที่สุดก่อน”
“พ่อรักษาสัญญาเสมอ แกไปตามาหาเจนเนตรเถอะ”
เรย์สีหน้าผ่อนคลายเมื่อเกาซินอนุญาตและตนจะได้ออกตามหาเจนเนตรอย่างจริงจัง
แดนไทยังพยายามหว่านล้อมให้เจนเนตรกลับไปพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับธุรกิจยาเสพติดของครอบครัวและไปช่วยดึงเรย์ไม่ให้ทำสิ่งผิดกฎหมายด้วย
“ไม่ กลับไปฉันก็เปลี่ยนใจพี่เรย์กับเจ็กหมิงเต๋อไม่ได้ อยู่ที่นี่ก็เท่ากับฉันไม่เกี่ยวข้องด้วย แดนไท ยังไงฉันก็ไม่กลับไปไร่ชาอีกแล้ว”
เจนเนตรเตรียมตัวที่จะต้องอยู่คนเดียวและต้องแก้ปัญหา ป้องกันตัวเองให้ได้ เธอบอกแดนไทว่าอยากหัดยิงปืน แดนไทฟังแล้วแปลกใจ
“ฉันเคยแอบหัดตอนที่พ่อตาย ฉันอยากปกป้องตัวเองกับคนที่ฉันรัก ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงอ่อนแอแดนไท คุณช่วยฉันได้ไหม” แดนไทบอกว่าตนพร้อมช่วยเธอทุกอย่าง “ฉันจะไม่หนี ฉันจะสู้กับทุกคนที่จะมารังแกฉัน ฉันอยากหัดยิงปืน”
เจนเนตรแววตามุ่งมั่นมาก แดนไทยิ้มอย่างเห็นด้วย
ooooooo
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 7 วันที่ 14 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ