อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 3 วันที่ 2 ม.ค.61
เรย์ท้าให้ไป๋หู่ยิงตนเลย ไป๋หู่บอกว่าได้ตายแน่ แต่ก่อนตายตนจะสงเคราะห์ให้ได้เห็นพ่อกับน้องเขาทุรนทุราย อาหลางกระชากปืนกระเหี้ยนกระหือรือจะฆ่าเรย์เองไป๋หู่ตวาดให้หยุด ปัดปืนอาหลาง มองหน้าเรย์ พูดก่อนเดินไปว่า
“ที่นี่มันโจ่งแจ้งไป แต่ไม่ต้องห่วง ต่อไปฉันจะให้แกได้ตายสมใจแน่ ซากศพแกก็จะไม่มีใครเห็น”
พอเดินออกไป อาหลางต่อว่าไป๋หู่ว่าปล่อยเรย์ไปก็เท่ากับเหยียบหน้าตน ไป๋หู่พูดหน้านิ่งว่า
“เห็นบ้างหรือเปล่า แววตาไอ้เรย์มันไม่กลัวตาย มันตั้งใจเอาตัวเองเป็นเหยื่อ แกอย่าโง่ไปติดกับมัน”
“โว้ย...ผมไม่กลัวมัน ป๊าจำไว้เลยนะ ผมจะมีชีวิตอยู่เพื่อฆ่าไอ้เรย์”
อาหลางโมโหสุดขีดจนไป๋หู่มองไม่พอใจความมุทะลุจนคุมตัวเองไม่ได้ของลูกชาย
ฝ่ายเกาซินพบกับเรย์ที่เนินเขา บอกเรย์ว่าไม่เห็นต้องเจ็บตัวเพื่อคนอื่น ไป๋หู่ไม่ได้โง่ จะไม่ปล่อยเรย์ให้รอดไปได้อีกแน่ เรย์บอกว่าตนก็ไม่ปล่อยไป๋หู่กับอาหลางไว้เหมือนกัน
“แกต้องเริ่มจากการฆ่ายื่อเซิง กุมอำนาจทั้งหมดไว้ต่อสู้กับพวกไป๋หู่ มังกรจะผงาดต้องไร้หัวใจ”
“ผมไม่ฆ่าเจนเนตร”
“ไม่ฆ่าก็ต้องควบคุมให้ได้ คุมไว้ทั้งตัว ทั้งหัวใจ เพื่องาน ไม่ใช่เพื่อความรัก”
เรย์ฟังแล้วเครียด เกาซินมองหน้าเรย์แววตาเด็ดขาด
เวลาเดียวกัน หมิงเต๋อยืนรายงานอลันที่นั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องทำงาน หมิงเต๋อเสนอว่า
“ตราบใดที่คุณหนูลี่จูยังไม่รู้ความจริงทั้งหมด เรายังต้องยืมมือ มันสมองกับกำลังของเรย์” อลันบอกว่ารู้ แต่ทุกครั้งที่มองหน้าเรย์ก็นึกถึงวันที่ตนยิงเกาซิน
“จางเกาซินตายในคุกหลายปีแล้วครับ นายใหญ่อย่านึกถึงให้จิตใจหม่นหมอง...เราควรใช้ความรักเป็นคำสั่งให้เรย์ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อความยิ่งใหญ่หนึ่งเดียวของคุณหนูลี่จูและอาณาจักรของเรา”
อลันมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
ooooooo
เซียจื่อพาอาหลางเข้าไปในป่า ชี้ให้ดูกระท่อมหลังหนึ่งบอกว่าเป็นโรงงานรับจ้างที่จะทำยาลอตใหม่ให้เรา อาหลางถามว่าบอกมันแล้วใช่ไหมว่าตนจะมา อู๋กงบอกว่าพวกมันรอนายอยู่
แต่ขณะที่อาหลางกับลูกน้องเดินใกล้ถึงกระท่อมก็เกิดระเบิดสนั่นหวั่นไหวขึ้น กระท่อมลุกไหม้ อาหลางกับลูกน้องลอยกระเด็นร่วงลงมาเสื้อผ้าขาดวิ่นหมดสติอยู่หน้ากระท่อม
ที่เนินเขา เรย์กดระเบิดแล้วยืนมองไฟที่ลุกท่วมกระท่อม และอู๋กง เซียจื่อ กับอาหลาง นอนหมดสติอยู่หน้ากระท่อมด้วยแววตาเหี้ยม
หลังจากนั้นตำรวจในพื้นที่มาตรวจที่เกิดเหตุ แดนไทกับมะกล่ำมายืนสังเกตการณ์อยู่ด้วย
“ถือเป็นโชคดีของเรา โรงงานนี้รอดหูรอดตามานานแล้ว ให้พวกเราทุกคนเร่งหาข่าว ช่วงนี้คือโอกาส พวกค้ายามันเปิดสงครามกันเองแล้ว” แดนไทเอ่ย
ที่ห้องประชุมลับพ่อค้ายา อลันกับไป๋หู่เผชิญหน้ากันในที่ประชุม ไป๋หู่พูดเรื่องอลันระเบิดกระท่อมที่กลางป่า อลันก็ปรามเรื่องอาหลางคุกคามเจนเนตร ตะเพิดให้ไป๋หู่ออกไปให้พ้นจากเส้นทางของตน
ขณะที่เจ้านายเผชิญหน้ากัน ลูกน้องทั้งสองฝ่ายก็คุมเชิงกัน พวกพ่อค้ายากลัวลูกหลงต่างพากันลุกขึ้น
“ระวังชีวิตคนที่แกรักที่สุดไว้ อาหลางลูกชายฉันจะกระชากทุกอย่างลงมาขยี้ใต้ตีน” ไป๋หู่กระหนาบก่อนเดินออกไป หมิงเต๋อบอกอลันว่า เห็นว่าอาหลางเจ็บหนักเท่ากับเรื่องนี้ต้องยืดเยื้อ อลันมองหน้าเรย์ขวับ...
“แกน่าจะฆ่ามันทั้งสองพ่อลูก ให้รอดมาได้ทำไม”
“ผมทำดีที่สุดแล้ว ฆ่าไป๋หู่กับอาหลางพร้อมกันไม่ใช่เรื่องง่าย หรือจะมีใครทำได้ดีกว่าผม” เรย์ย้อนถามด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินออกไปเลย
ooooooo
เจนเนตรมาที่ห้องเก็บภาพของแดนไท บอกว่าเรย์ให้มารอรับรูป แดนไทบอกว่ายังไม่เสร็จ แต่วันนี้ตนว่างไปวาดรูปที่ไร่ชาได้
แดนไทวาดรูปเรย์คู่กับเจนเนตรอยู่ในไร่ชาอย่างสวยงามมาก เจนเนตรจะเอาไป แดนไททำยึกยักจะไม่ให้ เจนเนตรบอกว่าถ้าไม่ให้ก็ต้องออกจากไร่ ถามว่าหรือจะให้โกรธเกลียดกันไปตลอดชีวิต
เจนเนตรกับแดนไทหยอกล้อกันเป็นที่ครึกครื้น เธอบอกแดนไทว่า ที่ไหนมีเขาที่นั่นมีแต่เสียงหัวเราะ แล้วขอเซลฟี่กับแดนไทรวมทั้งเรย์ด้วย ทุกคนทำท่าร่าเริงน่ารัก
กลับถึงห้องขาว เจนเนตรบอกเรย์ว่าพรุ่งนี้จะเอารูปไปใส่กรอบ อลันเดินเข้ามามองอย่างไม่พอใจ บอกให้เจนเนตรขึ้นไปก่อน ตนมีเรื่องจะคุยกับเรย์
เมื่อเจนเนตรออกไปแล้ว อลันถามเรย์ว่าตนสั่งแล้วใช่ไหมว่าห้ามเขาเข้าใกล้เจนเนตร แล้วนี่รูปอะไร
“ผมรักลี่จู ลี่จูก็รักผม”
“ไอ้เรย์!!!” อลันโมโหสุดขีดบอกว่าจะพาเจนเนตรไปอยู่ที่อื่น เรย์อึ้ง ตัดสินใจคุกเข่าบอกว่าตนผิดไปแล้ว ยกโทษให้ตนด้วย ตนจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังอีก “เก็บของซะ พรุ่งนี้ฉันจะย้ายแกไปคุมโรงงานฝั่งโน้น ต่อไปนี้ที่นี่มีนายแค่คนเดียวคือลี่จูลูกสาวฉัน” พูดแล้วเดินผ่านเรย์ออกไปเลย
เรย์กระชากรูปออกมาฉีกขาดออกสองส่วนแยกเรย์กับเจนเนตรออกจากกันอย่างเจ็บปวดกดดัน แววตาเขาเปลี่ยนเป็นกระด้าง คั่งแค้นทันที
ooooooo
วันต่อมาเจนเนตรสงสัยว่าเรย์ไปไหน ทำไมไม่ไปตรวจไร่ชากับตน เธอไปหาที่ห้องเก็บภาพแดนไท ก็ไม่เจอเรย์ แดนไทยถามว่ามีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า เจนเนตรบอกว่า “พี่เรย์ทะเลาะกับพ่อ”
แดนไทปลอบว่าเดี๋ยวเรย์ก็โทร.กลับมา เพราะในหัวเรย์มีแต่เรื่องน้องสาว ที่แท้เรย์ไปเล่าให้เกาซินฟัง เกาซินแค้นมากบอกว่า
“ยื่อเซิงมันทำกับแกแบบนี้ไม่ได้ เจิ้นหลง แกคือมังกร อย่ายอมก้มหัวให้สุนัข” เกาซินส่งปืนให้เรย์ “กตัญญูต่อคนที่ควรกตัญญู เอาเลือดมันมาเซ่นไหว้วิญญาณน้อง วิญญาณแม่แกที่รอความยุติธรรมได้แล้ว”
เรย์รับปืนกระชับมั่น เกาซินมองเรย์อย่างสมหวัง
เจนเนตรกลับไปเห็นกระเป๋าเดินทางหลายใบถามว่าใครจะไปไหน อลันบอกว่าเราจะไปเที่ยวกัน เธอบอกพ่ออย่างเด็ดเดี่ยวว่าจะไม่ไปไหนถ้าไม่มีพี่เรย์ไปด้วย
อลันสั่งหมิงเต๋อให้ขนของขึ้นรถ ตนจะไปคุยกับลี่จูเอง แต่พอขยับก็ได้รับข้อความส่งมาว่าพวกชายแดนต้องการค่าคุ้มครองเพิ่ม มันต้องการคุยกับนายใหญ่โดยตรง อลันบอกให้หมิงเต๋อเตรียมทางนี้ให้พร้อมตนกลับมาก็จะออกเดินทางทันที กำชับให้คอยดูไว้อย่าให้ลี่จูแอบหนีไปไหน
เวลาเดียวกันเกาซินนั่งอยู่ในโบสถ์เพียงคนเดียว เขายิ้มอย่างมีความสุขกับวันที่รอคอยมาถึงยี่สิบกว่าปี
แต่พออลันออกไปนอกเมืองก็ถูกซุ่มยิงยางรถแล้วยิงคนขับตายคาที่ อลันพยายามวิ่งหนีก็ถูกยิงเข้าที่ท้องที่ขาทั้งสองข้างเลือดสาด พลันก็มีเงาคนเข้ามากระทืบกลางอก อลันตาลุกมองเจ้าของเงา อุทาน...
“มึง!!!”
ปืนแผดขึ้นอีกสามนัด อลันเลือดสาดกระจายและเงาของร่างนั้นก็เดินออกไป ทิ้งร่างอลันที่ถูกกระสุนฝังทั้งตัวตาเบิกโพลงอยู่ริมถนนนั่นเอง
หมิงเต๋อได้รับข่าวร้าย เขาสั่งทันทีให้คนพร้อมอาวุธไปเฝ้าที่เกิดเหตุและปิดไร่ชาห้ามใครเข้าออก
ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากตน สั่งหม่ากับเฉินให้ไปรับเรย์ กลับมาให้เร็วที่สุด เรย์จะได้รับอันตรายไม่ได้
เจนเนตรเห็นความตึงเครียดวุ่นวายถามหมิงเต๋อว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าอลันถูกยิงตายเธอร้องไห้โฮ พุ่งออกไปที่ประตูทันที หมิงเต๋อสั่งเปาซื่อให้จับคุณหนูไว้ เสียงเข้ม
“ตอนนี้สิ่งที่เราเสียไปไม่ได้อีกเด็ดขาด คือชีวิตคุณหนู คุณเรย์กลับมาที่นี่เมื่อไหร่ เราจะไปรับนายใหญ่ด้วยกัน”
ฝ่ายแดนไทพอรู้ข่าวนี้ก็สงสัยว่าขัดแย้งธุรกิจไร่ชาถึงกับฆ่ากันตายเลยหรือ เขาจะไปหาเจนเนตรกับเรย์ สั่งมะกล่ำให้หาข่าวว่ามีอะไรที่เกี่ยวกับทางไร่ชาบ้างเช่นฟอกเงิน ธุรกิจเถื่อน ของหนีภาษี ค้าผู้หญิง กับแรงงานต่างด้าว
หมิงเต๋อให้คนไปรับเรย์กลับมาด่วน หม่าเข้ามารายงานว่าเรย์ไม่ได้เข้าไปที่โรงงาน หมิงเต๋อแปลกใจว่าเรย์หายไปไหน
แต่ไม่นานเรย์ก็เดินเข้ามา เขามั่นใจว่าพวกอาหลางเป็นคนฆ่าอลัน เจนเนตรถามว่าแล้วทำไมเขาไม่ทำอะไรเลย
“พี่ทำแน่ ลี่จู พี่ต้องแก้แค้นให้พ่อ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
เจนเนตรถามว่าปัญหาที่แท้จริงคืออะไร เวลานี้ตนไม่ต้องการอะไรแล้วให้บอกความจริงมาว่าทำไมพ่อถึงถูกฆ่า เรย์นิ่ง เธอพูดอย่างผิดหวังว่า
“ถ้าพี่เรย์ไม่พูด น้องจะถือว่าพี่เรย์เป็นคนทำให้พ่อตาย!”
แดนไทมาถึงพอดี เจนเนตรบอกว่าพวกอาหลางเป็นคนฆ่าพ่อ ตนจะไปแจ้งความจับอาหลาง ให้เขาไปกับตน และถ้ามันอยากได้ชีวิตตนอีกคนก็ให้มันเอาไปเลย
แดนไทบอกให้ใจเย็นๆ ตั้งสติหน่อย ถ้าเธอเป็นอะไรไป คนที่เสียใจที่สุดคือเรย์ เตือนสติว่า
“ชีวิตคนเกิดมาแล้วมีค่าทั้งนั้น รักษาชีวิตไว้ รอลากตัวไอ้เลวที่ฆ่าพ่อคุณมารับโทษ”
ooooooo
งานศพของอลัน มีพ่อค้านักธุรกิจมาร่วมไว้อาลัยมากมาย แดนไทกับมะกล่ำพยายามสังเกตหาคนร้าย
เรย์เห็นไป๋หู่มาก็ถามเบาๆว่ามาทำไม ไป๋หู่บอกว่ามาตามมารยาทคนทำมาค้าขายเหมือนกัน หันไปแสดงความเสียใจกับเจนเนตร บอกว่า “พ่อหนู เพื่อนรักของฉัน เป็นคนดีมาก”
เจนเนตรในฐานะเจ้าภาพพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่ ที่ด้านหลังของศาลา เกาซินอำพรางใบหน้าเข้ามาดูเหตุการณ์ ยิ้มในหน้าอย่างสะใจ
ไป๋หู่มองเรย์กับเจนเนตรที่ต้อนรับแขกที่มางาน พูดกับหมิงเต๋อว่า
“ทายาทสองคนกับอาณาจักรที่ไร้ผู้นำ”
“ความกลัวมาจากความกล้า ความอ่อนแอมาจาก ความเข้มแข็ง สัญชาติมังกร ย่อมผงาดไม่ว่าเวลาใด”
“อย่ามั่นใจไปนัก หมิงเต๋อ เราก็เห็นกันอยู่ มังกรร่วงจมดินไปแล้วตัวนึง” ไป๋หู่ยิ้มในหน้า
แต่อีกด้าน...เรย์จ้องไป๋หู่ด้วยแววตาเย็นเยียบ
เรย์พยายามจะคุยกับเจนเนตร เธอไม่พูดด้วยเขา ถามว่าทำยังไงเธอจึงจะหายโกรธ เจนเนตรบอกว่า
แค่ตอบทุกอย่างที่ตนถาม ย้ำว่า พ่อตายเพราะอะไร เรย์บอกว่าตนไม่มีคำตอบตอนนี้ เจนเนตรตัดบทว่า งั้นเราก็ไม่ต้องพูดกันอีกเลย แล้วเดินหนีไปอย่างไม่แยแส
เรย์เข้าไปในห้องทำงานของอลัน หมิงเต๋อบอกว่า ตอนนี้ครอบครัวต้องคุยเรื่องจัดงานให้นายใหญ่ เรย์บอกว่าตนจะจัดให้สมเกียรติ หมิงเต๋อถามว่าแล้วคนที่ฆ่านายใหญ่ล่ะ
“รอหลังงานศพผมจะจัดการไอ้สองพ่อลูกนรก” หมิงเต๋อตั้งข้อสังเกตว่าน่าแปลกที่สองพ่อลูกรู้เส้นทางที่นายใหญ่ไปและตัวเขาก็ไม่อยู่ที่โรงงานวันนั้นพอดี “ผมออกไปดูเส้นทางที่จะใช้ขนของ สำหรับพวกหนอนบ่อนไส้ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ผมจะลากให้มันมารับโทษตาย”
เรย์เดินออกจากห้องทำงานของอลัน หมิงเต๋อมองตามด้วยความสงสัยในตัวเขา
ที่สุสานจีน นอกจากเรย์กับเจนเนตร บริวารและลูกน้องของอลันแล้ว อาหลางก็ไปที่สุสานด้วย พูดเยาะเย้ยเสียดสีกับหมิงเต๋อว่า
“จุดจบสุดท้าย ใหญ่แค่ไหนก็ต้องมานอนที่นี่ ฮวงซุ้ยใหญ่โตดี คงหวังให้ลูกหลานเจริญรุ่งเรือง โอ๊ะ...จริงสินะ นี่มันวันสำคัญของพวกไข่มุกมังกร แต่ฉันไม่ได้มาอำลาอาลัยประมุขพวกแกเฉยๆหรอกนะ คือจะเอาเทียบมาเชิญ คือพ่อฉันกำลังจะจัดประชุมใหญ่ ทุกคนที่ทำการค้าจะต้องมาประชุมเรื่องแบ่งเส้นทางกันใหม่ และสมควรอย่างยิ่งที่วงการนี้จะต้องมีผู้นำที่มากบารมี...แค่คนเดียว”
อาหลางจงใจประกาศต่อหน้าเรย์ เห็นเรย์มองขวับก็พูดกวนประสาทว่า
“หวังว่าพวกไข่มุกมังกรคงไม่มัวแต่ร้องไห้ตีอกชกหัวเพราะขาดนายใหญ่ ไม่มีกะจิตกะใจเจอหน้าผู้คน”
“กลับไปอาหลาง ที่นี่ต้องการความสงบ” หมิงเต๋อเอ่ยเสียงเย็นเยียบ เมื่ออาหลางไปแล้ว เรย์บอกหมิงเต๋อว่าตนจะไปประชุมกับพวกมัน หมิงเต๋อขัดทันทีว่า “ไม่ต้อง ระหว่างนี้ฉันจะทำงานแทนนายใหญ่ จนกว่าจะเปิดพินัยกรรมว่าทายาทอาณาจักรไข่มุกมังกรคือใคร”
เรย์มองหมิงเต๋อนิ่ง ไม่นึกว่าหมิงเต๋อจะพูดเรื่องพินัยกรรมขึ้นมา
ooooooo
การถูกลอบฆ่าของอลันเป็นข่าวครึกโครมแต่ไม่มีรายงานจากหมวดแดนไทเข้าไป ทำให้ผู้การเดชพลต้องเดินทางมาพบหมวดแดนไทที่มาฝังตัวอยู่ที่นี่
แดนไทบอกว่ากำลังสืบพี่น้องเจ้าของไร่ชา เรย์กับเจนเนตรอยู่ ผู้การถามว่าประวัติเป็นยังไง
“ยังไม่มีหลักฐานเชื่อมโยงกับเรื่องผิดกฎหมาย มีแต่ปมขัดแย้งเรื่องธุรกิจไร่ชากับไร่อาหลาง เรย์พี่ชายทำงานดูแลทุกอย่าง เจนเนตรน้องสาวเพิ่งเข้ามาช่วยแต่ก็ไม่รู้อะไรมาก ผมกำลังตามจากพี่น้องคู่นี้”
ผู้การเดชพลถามว่าเห็นเขาสนิทกับพี่น้องไร่ชามาก แดนไทรับว่าสนิทมากแต่ตนก็ไม่เคยลืมว่าตนมาที่นี่ทำไม สบตาผู้การพูดอย่างแน่วแน่ว่า
“ไม่ว่าใครหน้าไหนถ้าเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ต่อให้เป็นผู้หญิงผมก็ไม่เอาไว้” ผู้การชมว่าดี อย่าลืมคำพูดตอนที่เขาขอมาฝังตัวที่นี่ “ครับ...เราจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิต”
ผู้การเดชพลมองหมวดแดนไทอย่างพอใจ
เจนเนตรไม่ยอมพูดกับเรย์ ไปหาแดนไท แดนไทหยอกล้อจนอารมณ์ดีขึ้นแล้วพาไปที่ร้านอาหารบ้านดิน ที่ร้านมีมุมให้แขกลองปั้นดิน เจนเนตรทุบดินระบายอารมณ์ แดนไททำบ้างจนต่างคนต่างหอบจึงหยุดมองหน้ากัน หัวเราะออกมา แดนไทถามว่าดื้อกับเรย์ทำไม ไม่มีพี่คนไหนไม่รักน้องหรอก
ooooooo
เรย์ชิงเรียกประชุมลับพ่อค้ายา 5 คน บอกพวกเขา ด้วยสีหน้าจริงจังว่า
“ผมอยากให้ทุกคนมั่นใจว่า ถ้าทำการค้ากับเรา อาณาจักรไข่มุกมังกร ทุกคนจะได้เส้นทางที่ดี และการคุ้มครองที่ไม่มีใครมารบกวน ทั้งตำรวจ ทั้งพวกเดียวกันเอง”
ข่าวนี้รู้ถึงอาหลาง รีบไปบอกไป๋หู่ ไป๋หูบอกว่าเรย์คิดจะหาพวกสนับสนุน อาหลางกระเหี้ยนกระหือรือให้จัดการเรย์เสีย
“คนโง่ที่สุดยังไม่คิดแบบแกเลย อาหลาง มีคนตายอีกศพคิดว่าตำรวจจะตามรอยไม่ได้เหรอ มีสติหน่อย รอจนถึงวันประชุม ถ้าไม่เป็นอย่างที่เราวางแผน ก็จัดการล้างตระกูลมันได้”
ในที่ประชุมลับที่เหลือแต่เรย์คนเดียวแล้ว เกาซินเดินเข้าไปบอกเรย์ว่า
“เจิ้นหลง ประชุมใหญ่ครั้งหน้า แกต้องอยู่ในฐานะหัวหน้าอาณาจักรไข่มุกมังกร นี่คือโอกาสที่แกจะประกาศตัวกับทุกคน โอกาสที่แกจะได้ก้าวไปมีอำนาจเหนือไป๋หู่”
เรย์บอกว่ายังไม่มีการแต่งตั้ง ยังไม่ได้เปิดพินัยกรรมของอลัน จึงไม่รู้ว่าเขาเขียนอะไรไว้บ้าง เกาซินบอกว่ามันจะเขียนอะไรไม่สำคัญ ถ้าไม่มีเจนเนตรสักคน ย้ำว่า ตนเคยบอกว่าเขาต้องกำจัดเจนเนตรแต่เขาใจอ่อนด่าว่า แกมันขี้ขลาด เรย์อ้างว่าเจนเนตรไม่มีวันยอมเป็นหัวหน้าอาณาจักรไข่มุกมังกร เธอเกลียดการค้ายา
เกาซินบอกว่า ทางที่ดีที่สุดเขาต้องฆ่าเจนเนตรเสีย เรย์บอกว่าตนไม่มีวันฆ่าผู้หญิงเพื่อเป็นใหญ่ เกาซินชี้หน้าเรย์ว่า อย่าให้รู้ว่าเขาพยายามยื้อชีวิตเจนเนตรไว้เพราะรัก ชี้ว่า
“ความรักทำให้แกยิ่งใหญ่ไม่ได้ ล้างคราบเลือดกับน้ำตาครอบครัวเราไม่ได้ หัวใจเด็ดขาดไร้รักเท่านั้นเจิ้นหลง ที่จะพาแกทะยานขึ้นไปผงาดเหนือทุกคน”
ooooooo
หมิงเต๋อเรียกเรย์ไปปรามว่าเขาไม่มีสิทธิ์เรียกหัวหน้ากลุ่มอื่นไปประชุม จนกว่าจะมีการประกาศว่าใครคือทายาทของนายใหญ่ เรย์โต้ว่าตนต้องทำไม่อย่างนั้นไป๋หู่จะมีอำนาจต่อรองเหนือเรา
หมิงเต๋อถามเสียงแข็งว่าเขาคิดจะทำอะไรตามใจชอบไม่ฟังตนตั้งแต่เมื่อไหร่
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 3 วันที่ 2 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ