อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 2 วันที่ 6 ม.ค.61
ระหว่างที่คณะงิ้วกำลังซ้อม ธานีมาตะโกนเรียกบัวหน้าบ้าน ดำเกิงออกมาบอกว่าบัวไม่อยู่ ไปเรียน ธานีกับลูกน้องทำท่ายียวนจะวิวาทกัน เจียงรีบออกมาต้อนรับขับสู้ ธานีจึงหันมาทวงดอกเบี้ยแทน เจียงเอาเงินที่บัวให้ไว้จ่ายไป...พอธานีกลับ ดำเกิงบ่นว่าเจียงจะยอมให้เขามาข่มขู่อีกนานแค่ไหน ตนจะออกไปทำบะหมี่ขายหาเงินช่วยอีกแรง เจียงกลับเอ็ดว่าไม่ใช่เรื่องของเขา หลอพยายามขอให้เจียงยอมให้บัวเล่นงิ้ว แต่เจียงไม่ยอมท่าเดียวหลังเรียนเสร็จ บัวช่วยติวให้เพื่อนๆ พวกเพื่อนจึงชวนไปเลี้ยงตอบแทนแต่บัวขอตัวต้องรีบกลับ ชยุติรออยู่รีบเดินตามบัวไปด้วย อ้างว่ารถยางแบนจะกลับบ้านก็กลับไม่ถูก
ชยุติไม่รู้เลยว่าทางบ้าน วลีกับไชโยกำลังทาบทามยิ่งจันทร์ลูกสาวแสงเดือนไว้ให้ มาลัยได้ยินวลีคุยโทรศัพท์ก็อ่อนใจ เข้าห้องคุยกับรูปสามี ให้ช่วยหลานชายอย่าโดนจับคลุมถุงชน
“อาเทียน ตอนนี้อาตี๋อีกลับมารับช่วงกิจการต่อจากลื้อแล้วนะ ต่อไปนี้อีจะมาดูแลทุกคนในครอบครัวเรา ลื้อช่วยปกป้องคุ้มครองอาตี๋ให้อยู่เย็นเป็นสุข ทำงานราบรื่น อย่าได้มีอุปสรรคเลยนะ อ้อ...หาหลานสะใภ้ดีๆ
ให้อีด้วยล่ะ อั๊วจะได้นอนตายตาหลับ”...
บ่ายวันนั้น ตรึงจิตกับนกขมิ้นออกมานั่งกินโอเลี้ยงที่ตลาด เจอกับไหมฟ้าเกิดมีปากเสียงถึงขั้นตบตีกันยกใหญ่ นกขมิ้นห้ามโดนลูกหลงไปด้วย ธานีผ่านมาเห็นชอบใจได้ดูมวยหญิงฟรี นั่งเชียร์อย่างสนุกสนาน ไหมฟ้าหน้าทิ่มเข้ามานั่งตักธานี หน้าอกหน้าใจกระแทกเขาเต็มๆ แต่ไม่สนใจกลับไปตบตีกับตรึงจิตต่อ สาดโอเลี้ยงใส่กันจนเละเทะไปหมด
ooooooo
บนรถสามล้อถีบ บัวนั่งเบียดตัวติดไปข้างหนึ่ง เพราะชยุตินั่งคู่มาด้วย เขาปลาบปลื้มที่บัวพานั่งสามล้อแบบนี้ เธอสวนว่าไม่ได้พา เขาตามมาเอง เขาโอดโอยจะใจร้ายให้เขาเดินกลับหรือ เธอว่าเขาดื้อตาใสไม่เคยเปลี่ยน แล้วนึกถึงวัยเด็กที่เคยเถียงกันเรื่องไก่เกิดก่อนไข่ เขาชนะ
“จะกี่ปีๆคุณนี่ยังหัวดื้อเหมือนเดิมเลยนะ”
“คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ ดื้อตาใสไม่เคยเปลี่ยน” ชยุติย้อนคำเธอ
เจียงกับหลอเห็นสภาพตรึงจิตที่นกขมิ้นพากลับมาแล้วอ่อนใจ หน้าตายับเยิน เท้าก็อักเสบขึ้นมาอีก จะเล่นงิ้วคืนนี้ได้อย่างไร หลอขอให้เอาบัวเล่นแทนแต่เจียงไม่ยอมท่าเดียว
กนกวิภาสอบเสร็จออกมาหาชยุติไม่เจอ เห็นแต่รถเขาจอดยางแบนอยู่ก็เซ็งสุดๆ...ในขณะที่รถสามล้อถีบผ่านบ้านชยุติแต่เขาไม่ลง นั่งต่อไปกับบัวจนมาถึงท้ายซอยเป็นชุมชนหลังโรงงิ้ว ทั้งสองเดินคุยกันไป
ชยุติอยากจะส่งบัวให้ถึงบ้านแต่เธอก็ไม่ลงบ้าน เลยมาถึงท้ายซอย ไม่ทันไรเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆเรียกบัวแล้ววิ่งเข้ามาห้อมล้อม ขอให้บัวร้องงิ้วให้ฟัง
“ได้เลย นอกจากร้องงิ้วแล้ว พี่จะเลี้ยงขนมพวกเธออีก วันนี้วันเกิดพี่”
เด็กๆเฮดีใจกันใหญ่ ชยุติดีใจที่รู้ว่าบัวเกิดวันเดียวกับตน เด็กๆบอกให้บัวชวนแฟนไปกินขนมด้วย บัวทำหน้าไม่ถูก รีบบอกว่าไม่ใช่แฟน เขาหลงทางเลยพามาส่ง ชยุติแทรกขึ้นว่าบัวเลี้ยงขนมแล้วตนจะเลี้ยงไอศกรีมต่อ บัวยิ้มขอบคุณแทนเด็กๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เด็กๆน่ารักนะครับ อีกอย่างถือว่าเป็นการตอบแทนที่พาผมมายังซอยใกล้บ้านได้ ผมดีใจนะครับที่ได้ตามคุณมาถึงที่นี่”
“ที่นี่ยินดีต้อนรับทุกคนอยู่แล้วค่ะ” บัวยิ้มให้อย่างจริงใจ...
วลัยกำลังทาเล็บให้วลีเตรียมต้อนรับแขกสำคัญคืนนี้ กนกวิภาเดินเหนื่อยอ่อนเข้ามา วลีรีบถามหาชยุติ เธอบอกว่าเห็นรถยางแบนอยู่ที่มหาวิทยาลัยไม่รู้เขาหายไปไหน จึงให้ชูดวงไปจัดการเรื่องรถ ตนนั่งแท็กซี่กลับมา ตอนนี้เหนื่อยมากอยากนอนพัก
วลีเลิกทาเล็บชวนวลัยออกไปตามหาชยุติ กลัวถูกใครลักพาตัวเรียกค่าไถ่ วลัยบ่นเบาๆทำอย่างกับลูกเป็นเด็กเล็กๆ วลีมองหน้าที่โดนเหน็บ วลัยแก้ตัวร้องว่าลืม ยังไม่ได้หาชุดที่แมตช์กับไชโย วลียิ่งปรี๊ดถามใครเป็นเมียไชโยกันแน่ วลัยยิ้มเรี่ยๆ
มาลัยตาโตเมื่อเห็นในครัวเตรียมอาหารสุดหรู พวกเป็ดปักกิ่ง เป๋าฮื้อน้ำแดง ปลาเก๋าราดพริก ก็ทักว่าจะกินกันให้ท้องแตกหรืออย่างไร จี๊ดกับจ๊าดบอกว่าวลีสั่งซื้อจากเหลาที่เยาวราช
“มันจะเอาไปไหว้บรรพบุรุษที่ไหนวะ”
“คุณวลีบอกว่าคืนนี้จะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้คุณติ มีแขกพิเศษมาดินเนอร์ด้วยน่ะค่ะ”
“ไม่ได้เรื่องๆ ทำแบบนี้มันเหมือนเอาเงินมาละลายเสียเปล่าๆ สู้เอาไปช่วยคนยากคนจนในซอยบ้านเรายังจะดีกว่า”
จ๊าดยกเค้กกล่องโตมาวาง สั่งจี๊ดตอนยกออกไปอย่าซุ่มซ่ามทำหล่น เค้กนี้แพงกว่าเงินเดือนเราสองคนอีก มาลัยได้ยินแล้วหมั่นไส้ คิดแผนร้ายขึ้นในหัว พอสองสาวใช้ยกอาหารออกไปจัดวาง ก็หยิบขวดเกลือกับพริกไทยมาโรยหน้าเค้กอย่างสนุกมือ
ooooooo
บรรยากาศใต้ต้นไม้ร่มรื่น เด็กๆนั่งล้อมวงฟังบัวเล่านิทานและกินขนมกับไอศกรีม ชยุติมองบัวเพลิน เกิดแรงบันดาลใจเอาสมุดออกมาวาดภาพเธอเป็นลายเส้นอย่างสวยงาม เด็กบางคนเห็นเดินมาดู แล้วร้องว่าพี่วาดสวย บัวได้ยินจึงขอดู ชยุติเสียดายที่นางแบบรู้ตัวเสียก่อน
“ก็ไม่ขอกันดีๆล่ะ จะได้เป็นแบบนิ่งๆให้สองสามชั่วโมงเลย”
“ผมว่าตอนคุณเฉิดฉายเป็นนางพญางูขาวบนเวทีสิ มีเสน่ห์กว่ากันเยอะเลย”
เด็กๆถือนกที่ประดิษฐ์จากขวดพลาสติกมาให้บัวกับชยุติเป็นของขวัญ ทั้งสองรับไว้ด้วยหัวใจชุ่มชื่น ชยุติขอบคุณบัวที่ทำให้ตนรู้ว่า การให้อะไรกับใคร ทำให้เรามีความสุขมากแค่ไหน
ทั้งสองเดินกลับ ในขณะที่วลีกับวลัยขับรถผ่านมา วลีเบรกรถตัวโก่งเมื่อเห็นลูกชาย บัวกับชยุติกำลังคุยกันเรื่องที่บัวคงไม่ได้เล่นงิ้วอีกเพราะป๊าไม่ให้เล่น พลันบัวสะดุดฟุตปาทที่ไม่เรียบ ชยุติประคองเธอไว้ทัน ทั้งสองประสานสายตากัน เสียงวลีดังขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ตาติ มาทำอะไรอยู่ที่นี่”
ชยุติแนะนำบัวให้รู้จักม้าและอาอี๊ บัวไหว้อย่างนอบน้อม แต่สองสาวไม่รับไหว้ กลับมองด้วยสายตาเหยียดหยัน ถามเป็นลูกเต้าเหล่าใคร รู้จักกันได้อย่างไร
“พอดีบัวเขาเรียนที่เดียวกับกนกน่ะครับ เราเจอกันโดยบังเอิญ ผมก็เลยกลับมาพร้อมกับเธอ บ้านเธออยู่ติดกับโรงงิ้ว”
“ไอ้โรงงิ้วซอมซ่อแถวๆบ้านเรารึเปล่าคะคุณพี่”
วลีเชิดหน้าบอกลูกชาย “อ๋อ...งั้นเราก็ไปกันเถอะ แม่ต้องกลับไปดูเรื่องอาหารการกินต่อ ลูกจะได้กลับไปเปลี่ยนชุดหล่อๆ ตอนนี้เหม็นสาบเหม็นเหงื่อไปหมดแล้ว”
บัวตาละห้อยนึกแปลกใจในมารยาทของวลีกับวลัย ดำเกิงเดินมาพอดีที่ชยุติขึ้นรถออกไป บัวรีบกลบเกลื่อนไม่มีอะไรชวนดำเกิงกลับบ้าน แต่เขากลับยื้อยังไม่ให้เข้าบ้าน
บัวนึกแปลกใจว่าที่บ้านมีปัญหาแน่ จึงรีบกลับ เห็นทุกคนนั่งหน้าเครียดกันอยู่ ก็ถามทำไมไม่รีบแต่งตัวเตรียมการแสดง หลอบอกจะแสดงได้อย่างไร นางเอกหน้าเละอย่างนั้น ตรึงจิตว่าไหมฟ้าเป็นคนทำจะโทษตนได้อย่างไร บัวกังวลแล้วจะทำอย่างไร
“เราก็คงต้องยอมเสียสัจจะกับเขาไป” เจียงตัดสินใจ
“ไม่ใช่เสียสัจจะอย่างเดียวนะ เสียเงินด้วย คณะเรายิ่งต้องการรายได้อยู่ แล้วนี่จะเอาเงินที่ไหน...เพราะลื้อคนเดียวอาตรึงจิต” หลอชี้หน้าต่อว่า
“พอเถอะซินแส ยังไงเรื่องก็เป็นไปแล้ว ปล่อยไปเถอะ”
บัวโพล่งขึ้นขอเล่นแทนถือเป็นของขวัญวันเกิดสักครั้ง ทุกคนลุ้นว่าเจียงจะว่าอย่างไร สุดท้ายเจียงต้องยอม หลอตามมาถามเจียงทำไมถึงยอม เจียงอ้างว่าอยากให้เป็นของขวัญวันเกิด
“อาบัวอีดูมีความสุขตอนที่ลื้ออนุญาตให้อีเล่นงิ้ว”
“ซินแสก็เข้าข้างให้ท้ายอีเหลือเกิน ระวังเถอะอีจะยิ่งได้ใจไปกันใหญ่”
“เด็กมันทำในสิ่งที่ถูกต้อง อั๊วก็ต้องสนับสนุนสิเฮีย มีแต่เฮียเจียงเท่านั้นแหละที่คอยแต่จะขัดขวางความสำเร็จของอี อั๊วไม่เข้าใจเฮียเลยจริงๆ”
“อั๊วกลัว กลัวว่าประวัติศาสตร์มันจะย้อนกลับมาซ้ำรอยอีกน่ะสิ ซินแส” เจียงนึกถึงอดีตที่เหมยหลินท้องกลับมาคลอดลูกแล้วแขวนคอตาย น้ำตาเขาเอ่อขึ้นมา
หลอเห็นท่าทีก็เข้าใจพูดปลอบ “สายน้ำไม่ไหลกลับ วันเวลาไม่หวนคืน เฮียจะคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วให้ทุกข์ทำไม”
เจียงรู้สึกขมขื่นกับอดีตที่คนรักหนีตามชายชู้ไปแล้วท้องกลับมา...บัวแต่งตัวเสร็จชะเง้อมองคนดู ดำเกิงในชุดตัวตลกถามตื่นเต้นหรือ บัวยอมรับเป็นครั้งแรกที่เห็นคนดูเยอะขนาดนี้
ถึงเวลาแสดง บัวร่ายรำและร้องได้อย่างคล่องแคล่วสวยงาม ธานีส่งเสียงชื่นชมและร้องเสียงดังว่าบัวเหมาะสมกับตัวเองมาก ขวดแอบเหน็บเจ้านายว่าไม่ดูสารรูปตัวเองบ้างเลย...หลอกับเจียงยืนมองข้างเวที หลอชมว่าบัวงดงามไม่มีที่ติ แต่เจียงกลับเห็นว่าแววตาบัวดูเศร้าไม่สดใส
ooooooo
อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 2 วันที่ 6 ม.ค.61
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทประพันธ์โดย กราตร ศักตาละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทโทรทัศน์โดย ยิ่งยศ ปัญญา, สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว กำกับการแสดงโดย ธนากร โปษยานนท์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ผลิตโดย บริษัท ดู เอนเตอร์เทนเมนต์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ควบคุมการผลิตโดย ธัญญา-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ