อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 1 วันที่ 4 ม.ค.61
ดำเกิงกำลังรินน้ำชาให้เจียงกับหลอ ได้ยินเสียงร้องมีพลังก็ชะงัก เจียงถามว่าเสียงใคร หลอบอกนี่แหละน้ำเสียงนี้ใช่ไป๋ซู่เจินจริงๆ ทั้งสามลุกเดินตามเสียงร้องออกไปบัวกอดกระบังหน้าร้องบทไป๋ซู่เจินออกมาจากความทรงจำแล้วเริ่มออกท่าทางได้อย่างสวยงาม เจียง หลอและดำเกิงเข้ามาเห็นยืนตะลึง ชาวคณะตามเข้ามาดูอย่างสนใจ บัวร้องอย่างได้อารมณ์ทั้งน้ำตาที่ปริ่มออกมาจนจบ
เสียงปรบมือดังขึ้น บัวสะดุ้งหันมาเห็นป๊ากับทุกคนก็ตกใจ มีเพียงเจียงที่ยืนนิ่ง หลอรีบบอกว่านี่แหละนางเอกตัวจริงของเรา ดำเกิงดีใจ
“หมายความว่าคืนนี้เราไม่ต้องงดแสดงแล้ว เพราะบัวจะได้เล่นเป็นไป๋ซู่เจินใช่ไหมครู”
“ก็งั้นสิวะ ไอ้เกิ่ง”
บัวหน้าเสียกลัวทำไม่ได้ หลอยุให้บัวสู้เพื่อคณะ ทุกคนเฮดีใจเข้ากอดบัว บัวเหลือบมองหน้าเจียงอย่างหวาดหวั่น หลอบอกว่าเรามีเพชรอยู่ในมือแท้ๆ แต่ไม่เคยเห็นคุณค่า ช่างโง่จริงๆ
“คืนนี้คณะเหลี่ยนฮัวจะไม่มีการแสดงอะไรทั้งนั้น!” เสียงเจียงประกาศิตออกมา
ทุกคนเหวอ หลอรีบตามไปคุยกับเจียงที่ห้องพระ เจียงบอกต้องการให้บัวเรียนสูงๆเป็นเจ้าคนนายคน ไม่ใช่ นางเอกงิ้วต่ำต้อยให้คนดูถูก หลอแย้งว่างิ้วเป็นศิลปะชั้นสูง เป็นการแสดงศักดิ์สิทธิ์น่าภูมิใจที่บัวจะสืบทอด เจตนารมณ์และสืบทอดคณะเหลี่ยนฮัวได้ แต่เจียงกลับบอกว่าจะยกคณะให้ดำเกิง
“ไอ้หยา! เฮียก็รู้ว่าอาเกิ่งอีบ่มิไก๊ ไม่เอาไหน ขืนยกคณะเหลี่ยนฮัวให้อีดูแล ก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊ง จะเป็นลูกชาย หรือลูกสาวไม่สำคัญ ต่อให้เป็นคนอื่นแต่สามารถรักษาคณะเราไว้ได้ เฮียก็ควรยกให้คนนั้น อั๊วถามจริงๆเถอะ เฮียไม่คิดจะรักษาโรงงิ้วไว้แล้วเหรอ”
“วันเวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำไม่หวนย้อนกลับ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปหมดแล้วซินแส ทุกวันนี้คนรุ่นใหม่ไม่มีใครสนใจดูงิ้วอีกแล้ว อั๊วไม่อยากให้อาบัวต้องอดตาย อยู่ในโรงงิ้วจนๆนี่ ถ้างิ้วกำลังจะตาย ก็ให้มันตายไปพร้อมกับอั๊วนี่แหละ”
“มีคนกล่าวไว้ว่าชีวิตคนเรามันสั้น แต่ศิลปะนั้นยืนยาว อาบัวอีมีพรสวรรค์ด้านนี้ อีจะเป็นกำลังสำคัญสืบทอดงิ้วของเราต่อไปได้ ถ้าทิ้งไปน่าเสียดายแย่ เฮียคิดดีแล้วเหรอ”
“อั๊วตัดสินใจแล้วซินแส อั๊วไม่อยากให้อนาคตของอาบัวต้องมาจมปลักเหมือนอย่างอั๊ว”
“เฮียเจียง เฮียเป็นห่วงอนาคตของอาบัว หรือยังไม่ลืมอดีตของตัวเองกันแน่” หลอถามจี้ใจดำเจียง เจียง มองหน้าพูดไม่ออก หลอส่ายหน้าไม่ยอมรับการตัดสินใจของเจียง
ooooooo
พอตรึงจิตรู้จากนกขมิ้นว่าบัวจะเล่นบทไป๋ซู่เจิน ก็ไม่พอใจ เพราะควรเป็นตนได้เลื่อนขั้นมาเล่นบทนางเอกแทนไหมฟ้า นกขมิ้นพยักพเยิดเห็นด้วยไปอย่างพวกใกล้ไหนเอนทางนั้น
ด้านบัวเริ่มประหม่ากลัวตัวเองเล่นไม่ได้ ดำเกิงคอยเป็นกำลังใจและยุให้บัวสู้ บอกถ้าคณะล้ม คนที่ไม่เป็นอะไรคือบัวคนเดียวเพราะมีความรู้ แต่ตนและคนอื่นๆจะทำมาหากินอะไร
แต่แล้วเจียงประกาศว่าให้ตรึงจิตเล่นบทไป๋ซู่เจิน ตรึงจิตดีใจออกนอกหน้า ดำเกิงแขวะเกิดการเถียงกันไปมา บัวต้องปรามดำเกิง หลอกำชับตรึงจิตให้ท่องบท แม่นๆอย่าให้งานล่ม
คืนนี้ชยุติพามาลัยมาดูงิ้วที่ศาลเจ้า มาลัยหน้าตาแจ่มใสเพราะไม่ได้มานานมากแล้ว ชยุติยังเตรียมเม็ดกวยจี๊ไว้ให้อาม่าด้วยเพื่อเพิ่มอรรถรสในการชมงิ้ว...
ภายในงาน เจ้าภาพที่แก้บนจุดพลุเสียงดังสว่างไสวบนท้องฟ้า ดำเกิงชวนบัวออกไปดู แต่บัวกำลังช่วยตรึงจิตติดจุ่ยปิงที่มวยผมจึงออกไปไม่ได้ หลอกำชับเรื่องบท ตรึงจิต ลุกยืนอย่างมาดมั่นจำได้แน่ แต่พอก้าวเดินก็ร้องกรี๊ด
นกขมิ้นร้องลั่นว่าเธอโดนตะปูตำเท้า ตรึงจิตเห็นเลือดแทบเป็นลม ในขณะเดียวกัน ไหมฟ้านั่งอยู่ร้านกระเพาะปลารอเยาะเย้ยว่าใครจะเล่นบทไป๋ซู่เจินแทนตนได้ แม่ค้าถามงิ้วจะเริ่มแล้วทำไมไม่ไปแต่งตัว ไหมฟ้าบอกลาออกแล้ว และเยาะว่าคืนนี้มีแต่หมาหอนแน่
บัวทำแผลให้ตรึงจิต ดำเกิงเห็นที่ตะปูเป็นสนิมก็ร้องบอกระวังจะเป็นบาดทะยักถูกตัดขา ตรึงจิตกลัวรีบให้คนในคณะพาไปฉีดยาที่โรงพยาบาล...เจียงเครียดหนักที่ขาดนางเอกไปอีก หลอจึงสั่งให้บัวเตรียมตัวแสดงแทน โดยไม่สนใจสีหน้าเจียงอีกต่อไป
ตรึงจิตถูกหามออกมาเจอไหมฟ้าเยาะเย้ยถากถางว่าแข่งเรือแข่งพายแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาแข่งไม่ได้ ตรึงจิตแค้นใจแต่ต่อปากต่อคำนานไม่ได้กลัวโดนตัดขาจึงรีบไป
เสียงคนดูเริ่มฮือฮาทำไมงิ้วไม่เริ่มเล่น เจียงออกมาจะประกาศงด แต่ดนตรีประโคมขึ้นกลบเสียง ตามด้วยบัวในชุดไป๋ซู่เจินวาดลวดลายนางพญางูขาวออกมาอย่างสวยงาม เสียงปรบมือดังกระหึ่ม ทุกคนตะลึงมองการแสดงของบัว มาลัยออกปากว่านี่แหละไป๋ซู่เจินจริงๆ
ไหมฟ้าเห็นบัวแสดงแทนตนก็เข่นเขี้ยวด้วยความริษยา ชยุติมองบัวตาไม่กะพริบราวต้องมนตร์...ธานีเดินแทรก ผู้คนเข้ามาดูแล้วต้องตะลึงไปอีกคน ก่อนจะร้องว่านั่นบัวลูกสาวเจียง
ด้านชยุติหยิบสมุดบันทึกออกมาวาดรูปบัวเป็นลายเส้นในท่วงท่าต่างๆ กระทั่งบัวมองมาเห็นสายตาเขาเกิดอาการประหม่า ผ้าเช็ดหน้าปลิวหลุดมือลงมา ชยุติจะ เอื้อมไปเก็บแต่ธานีชิงไปเสียก่อนแล้วสูดดมก่อนจะยื่นคืนให้บัว เธอชะงักชั่วครู่จำต้องรับผ้ากลับมาร่ายรำต่อ
ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเต็มโรง เจียงมองอย่างมีความสุขระคนความกังวลใจ...พอเสร็จการแสดง นักแสดงกลับมาหลังโรง ดำเกิงเอาน้ำเก๊กฮวยให้บัว หลอแกล้งบ่นว่าเอาใจแต่บัว น่าน้อยใจจริงๆ ดำเกิงเขินรีบเอาน้ำมาให้หลอและเจียง...เจียงเสียงเครียดต่อว่า
“ป๊าสั่งไม่ให้ลื้อเล่นงิ้วทำไมลื้อยังกล้า”
“บัวขอโทษจ้ะป๊า แต่ถ้าบัวไม่เล่น เถ้าแก่นั้งที่ดูแลศาลเจ้าต้องไม่พอใจแน่ๆ บัวไม่อยากให้คณะของเราต้องเสียชื่อ เสียสัจจะ...”
“แสดงว่าคำสั่งป๊ามันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม”
บัวโอดครวญอยากรู้เหตุผล แต่เจียงประกาศกร้าว ไม่ให้เล่นงิ้วอีกเป็นอันขาด...ธานีดอดเข้ามาหลังเวที หลอโวยว่าเข้าไม่ได้ แต่เขาชูแบงก์ยี่สิบหราบอกว่าจะตบรางวัลบัว ขวดแอบเหน็บเจ้านายตัวเองว่าเงินแค่นี้เอง นึกว่าจะร้อยสองร้อย
เจียงไม่อยากมีเรื่องบอกให้บัวเข้าไปรับ ธานีคว้ามือเธอหมับ เธอรีบกระชากมือกลับอย่างรังเกียจ
เจียงไล่ให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า บัวรีบเดินไป ดำเกิงวิ่งเข้ามาบอกบัวว่ามีคนอยากรู้จัก แต่ชนธานีเข้าอย่างจัง ดำเกิงไม่สนใจดึงบัวออกไป เจียงกับหลอรีบตาม พอเจียงเห็นว่าเป็นอาม่ามาลัยก็ยิ้มแย้มให้บัวมาไหว้ มาลัยเพ่งพินิจกว่าจะจำได้ว่าคือบัว เจียงถามจำได้ด้วยหรือ
“จำได้สิ ตอนเด็กๆอาตี๋ชอบมาเล่นซ่อนแอบกับอีที่โรงงิ้วเป็นประจำ โตแล้วเหงียเงี่ย สวยขึ้นผิดหูผิดตา จริงไหมวะอาตี๋” มาลัยโยนลูกให้หลานชาย
“ครับ...อาม่าช่างสังเกต ขนาดผมเห็นทีแรกยังจำบัวแทบไม่ได้”
มาลัยบอกตายังดี ต่อให้แต่งหน้าเป็นไป๋ซู่เจินก็จำได้ ชยุติชมแสดงดีมาก บัวเขินอายไม่กล้าสบตา มาลัยบอกเจียงว่าคณะจะต้องกลับมาโด่งดังอีกแน่ เจียง อมยิ้มอย่างไม่ได้ภูมิใจเพราะมีปมในใจ มาลัยให้รางวัล ด้วยแบงก์ห้าร้อยสองสามใบ บัวอิดออดไม่กล้ารับ ดำเกิงตาโตยินดีไปกับบัว...ธานียืนมองอย่างเจ็บใจ บ่นงึมงำว่าแบงก์สีอะไรมันก็เงินเหมือนกันแล้วฮึดฮัดกลับไป
เจ้าของศาลเจ้ายอมให้เจียงแสดงงิ้วต่อไป
แต่กำชับอย่าให้เกิดเรื่องอีก พร้อมชมเปาะว่าลูกสาวเล่น ได้ดีมาก...ส่วนมาลัยบอกชยุติให้พาไปดูงิ้วอีก คราวหลังจะเอาเงินมาเยอะๆเป็นการแจกจ่ายให้คนจน ดีกว่าให้ป๊าม้าเขาเอาไปทำหน้าใหญ่อวดร่ำอวดรวย แล้วบ่นออกมา
“อั๊วไม่ชอบไอ้บ้านหลังนี้เลยว่ะไอ้ตี๋ อยู่มา
สิบกว่าปีอั๊วไม่เคยชอบมันสักวัน อั๊วว่ามันใหญ่ไป เหมือนไม่ใช่บ้านคน ให้อาม่าเลือกนะ อาม่าขอไปอยู่ในสลัมนั่นยังจะดีซะกว่า มีเพื่อนบ้านตั้งเยอะแยะ ได้ดูงิ้วทุกคืนอีกต่างหาก”
ชยุติเข้ากอดมาลัยบอกมีตนแล้วไม่ต้องเหงาอีก มาลัยจึงขอให้เขาพาไปเที่ยวต่อ อยากซิ่ง หลานชาย ทำตาโตทึ่งกับความต้องการของอาม่า
ooooooo
อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 1 วันที่ 4 ม.ค.61
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทประพันธ์โดย กราตร ศักตาละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทโทรทัศน์โดย ยิ่งยศ ปัญญา, สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว กำกับการแสดงโดย ธนากร โปษยานนท์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ผลิตโดย บริษัท ดู เอนเตอร์เทนเมนต์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ควบคุมการผลิตโดย ธัญญา-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ