อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 24
ที่ลานจอดรถ คนของธนาฒน์เข้าล้อมปราณนต์ไว้“พวกแกต้องการอะไร” ปราณนต์เอ่ย
คนของธนาฒน์ไม่เจรจาอะไรด้วย พุ่งเข้าชกปราณนต์ทันที ทีแรกปราณนต์หลบหลีกและตอบโต้ได้ แต่ในที่สุดก็เผลอ ปราณนต์ก็ถูกชายคนหนึ่งเอาประแจที่พกมาเขวี้ยงใส่กลางหลัง ปราณนต์ร้องลั่น เสียจังหวะ เลยถูกชายอีกคนเตะที่ท้อง แล้วชกกระเด็น แล้วก็ถูกชาย 2 คนเข้ามาล็อกแขนเอาไว้ ชายอีกคนที่เหลือเข้ามายืนตรงหน้า ตบหน้าเบาๆๆ แต่แล้วกลับชกท้องปราณนต์เต็มแรง..ปราณนต์จุกจนร้องแทบไม่ออก ตัวงอ
ภายในร้านอาหาร
“เราออกไปข้างนอกกันเถอะ” ภัทรินลุกพรวดขึ้นมายืน
ธนาฒน์แปลกใจ “ทำไม”
“ชั้นอยากออกไปดู..อยากเห็นเขาเจ็บปวดด้วยตาของชั้นเอง..เราถือไวน์ไปเซเลเบรทกันข้างนอกดีกว่า” ภัทรินถือแก้วไวน์เชิญชวน ธนาฒน์ลุกตามออกไปด้วยความยินดี
ภัทรินกับธนาฒน์ออกมายืนมองที่ด้านหนึ่ง
ภัทรินมองเหตุการณ์ จิบไวน์ ทำท่าชิลๆ “อย่าเพิ่งให้เขาตายนะธนาฒน์ ชั้นยังอยากให้เขาได้รู้ผลการกระทำของเขาก่อน ชั้นอยากให้เขาทรมานยิ่งกว่านี้”
“ไม่ต้องห่วง ไม่ตายแน่นอน”
คนของธนาฒน์ยังคงชกท้องปราณนต์ซ้ำแล้วซ้ำอีก
“คุณคิดว่า ชั้นควรจะเข้าไปปกป้องเขาได้หรือยัง” ภัทรินเอ่ยถาม
“ใจเย็น ดื่มให้หมดก่อนก็ได้” ธนาฒน์เอ่ยอย่างใจเย็น
“ค่ะ” ภัทรินยกไวน์ขึ้นจิบพลางมองปราณนต์ถูกซ้อมอย่างหนักด้วยสายตาเฉยชา ภัทรินกระดกไวน์หมดแก้วพอดี
“ขอตัวนะคะ” ภัทรินเข้ามาในเหตุการณ์ ขับไล่พวกสมุนของชมนาดไปให้หมด “หยุดนะ!! นี่พวกคุณเป็นใคร ออกไป ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย!!!”
พวกชายทั้งหลายรีบถอยออกไปหมด “คุณปราณ!” ภัทรินเข้าไปดูแลปราณนต์ ขณะที่ธนาฒน์จิบชายืนมอง
ภัทรินพาปราณนต์กลับมานั่งในรถ ยืนมองสภาพของอีกฝ่าย “เจ็บมั้ย”
“เจ็บสิ”
“ขับรถกลับบ้านเองได้ใช่มั้ย”
“หา..นี่คุณจะไม่ไปส่งผมเหรอ”
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณกำลังจะทำให้แผนของชั้นพัง ถ้าธนาฒน์รู้ว่าคุณตามมาเฝ้าชั้น แล้วเกิดไม่ไว้ใจชั้นขึ้นมา ทุกอย่างจะเสียเปล่า” ภัทรินเอ่ยต่อว่าชายหนุ่ม
“ผมผิด? นี่ผมเป็นห่วงคุณนะ” ปราณนต์งงๆ
“ชั้นไม่ต้องการความห่วงใยของคุณ ไม่ต้องมาเป็นห่วงชั้น”
“นี่..ผมเจ็บกว่าที่โดนเมื่อกี้อีก”
“ยัง..คุณยังต้องเจ็บกว่านี้อีก” ภัทรินเอ่ยเสียงเย็นชา หันเดินกลับเข้าไป
“คุณภัทร..”
ที่บ้านพสุวัฒน์ ปราณนต์ขับรถกลับมาถึงบ้าน แล้วนั่งพักในรถอย่างหมดสภาพ
คนสวนออกมา ชะเง้อมอง “คุณณนต์..คุณณนต์” เขาเคาะกระจก “เป็นอะไรครับ” คนสวนเปิดประตู “มีใครอยู่บ้าง มาช่วยหน่อย เร็ว”
ดึกมากแล้ว ภัทรินกลับมาถึงบ้าน เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนปราณนต์ เห็นชายหนุ่มนอนอยู่ที่โซฟา ตัวงอบิดไปมาเพราะจุกและเจ็บที่ท้องอย่างหนัก
“ภัทร..”
ภัทรินเดินเข้าไปยืนมองสภาพของชายหนุ่ม สีหน้าและแววตาสงบ ใจแข็ง “ยังไม่ตายใช่มั้ย”
“จะตายเพราะคำทักทายของคุณนี่แหละ” ปราณนต์เอ่ยอย่างน้อยใจ ภัทรินเกือบยั้งปากด่าสวนกลับ แต่ต้องข่มใจไว้ หันหลังกลับเดินออกจากห้อง ปราณนต์รีบเรียก “มาแค่เนี้ย?!! ผมอยากดื่มน้ำ เทให้ผมหน่อย และขอยาแก้ปวดด้วย..นะ..อยู่ดูแลผมหน่อยนะ”
ภัทรินถึงกับลืมตัว ถลึงตาจ้อง มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาออดอ้อนสนิทสนม หญิงสาวรีบข่มใจไว้“จะไปตามป้าอิ่มให้แล้วกัน”
ปราณนต์เห็นสายตาภัทรินถึงกับฉงนในใจ “คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า..วันนี้คุณดูแปลกไปทั้งวัน..มีอะไร..หรือว่าเครียดที่ต้องไปแกล้งสนิทสนมกับธนาฒน์ตามแผนของเรา”
“ชั้นไม่ได้เครียดเลย เพราะทุกอย่างเป็นไปตามแผนดี”
“งั้นเป็นอะไร.. พูดมาเถอะภัทร เราทีมเดียวกัน คุณไว้ใจผมได้”
“ไว้ใจคุณได้เหรอ?”
“ใช่” ปราณนต์ตอบอย่างมั่นใจ “ตกลงว่าเป็นอะไร”
ภัทรินยิ้มเยาะชายหนุ่มที่ยังมีหน้ามาบอกให้ไว้ใจอีก “ชั้นไม่ชอบหน้าคุณตั้งแต่วันแรกที่เจอ..แล้วคุณมาทำตัวและพูดจาเหมือนชั้นเป็นคนของคุณ..ชั้นรับไม่ได้! และชั้นจะไม่ปล่อยให้คุณทำพฤติกรรมอย่างนี้กับชั้นอีก..เว้นน้องสะใภ้เอาไว้สักคนเถอะ อย่าให้ต้องด่าว่า..เลว! ..ถึงชั้นจะคิดว่าคุณเลวจริงๆ ก็เถอะ”
“เอาอีกแล้ว หลอกด่าผมอีกแล้ว เป็นอะไรของคุณ!”
ภัทรินไม่ตอบ เดินออกไป ปราณนต์อึ้ง รู้สึกตะหงิดๆ ว่าภัทรินมีอะไรผิดปกติไปแน่ๆ
ภัทรินเดินลงมาจากชั้นบน เจอปราณเดินสวนมาเช่นกัน ภัทรินชะงัก จ้องหน้าปราณ สำรวจใบหน้า
“พี่ปราณเป็นยังไงบ้างครับ”
ภัทรินเอ่ยเน้น “พี่ปราณของคุณหมอนอนพักอยู่ค่ะ” เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง “วันนี้คุณหน้าเหมือนพี่ชายคุณมากนะคะ”
“ครับ?”
“จำเรื่องของเราได้บ้างยังคะ”
“เอ่อ” ปราณส่ายหน้า
“ที่จำไม่ได้เพราะอะไรคะ..เพราะความทรงจำหายไป หรือเพราะมันไม่มีตั้งแต่แรก”
“คุณภัทร..ทำไมถึงพูดอย่างนี้”
“ชั้นเข้าใจคุณนะ..คุณประสบอุบัติเหตุ คุณไม่มีทางเลือก ก็เลยต้องไปตามทางที่มีคนบอกให้ไป แต่ก็ยังดีที่คุณรู้ว่ากำลังทำอะไร เพื่ออะไร ไม่เหมือนชั้น..ชั้นไม่รู้เลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ ชั้นเหมือนคนตาบอดหลงทางในความมืด มองไม่เห็น แยกแยะไม่ได้ แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชั้นควรจะทำอะไร” ภัทรินเอ่ยขึ้นเป็นนัยๆ
“คุณจะทำอะไร”
ภัทรินยิ้มมุมปาก “ชั้นก็จะลากคนที่ทำให้ชั้นหลงทาง เข้ามาในความมืดด้วยกัน..ชั้นมองไม่เห็นเขา เขาก็ไม่เห็นชั้นเหมือนกัน ยุติธรรมดี”
“ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด คุณจะทำอะไร”
“ชั้นจะทำให้คุณและพี่ชายคุณจำชั้นได้ไม่ลืมเลย” ภัทรินยิ้มแย้ม มีเลศนัย มีแผนร้ายซ่อนอยู่ในรอยยิ้ม
ปราณรู้สึกแปลกประหลาดมากกับท่าทีของหญิงสาว
ภัทรินเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตน นั่งลงที่เตียง พยายามคุมอารมณ์ให้กลับมาปกติ สักพักหญิงสาวหยิบมือถือมากดโทรออก “แม่คะ ภัทรเองนะคะ..ภัทรสบายดีค่ะ..อย่าเพิ่งให้เล่าเลยค่ะ มันยาวมาก ภัทรจะโทรมาบอกให้แม่สบายใจเฉยๆ..ภัทรไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคดีทุจริตพวกนั้นเลย และมันกำลังจะจบเร็วๆ นี้แล้ว..จบจริงๆ ค่ะ..แล้วภัทรจะกลับบ้านไปอยู่กับแม่นะคะ ภัทรคิดถึงแม่ คิดถึงบ้านเรามาก...” หญิงสาวน้ำตาไหล “หมอณนต์เหรอคะ เอ่อ ภัทรไม่ทราบค่ะ..เขาอาจจะอยากกลับไปเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะมีโอกาสหรือเปล่า” เธอพูดด้วยสายตาเย็นชา
เช้าวันใหม่ ที่ห้องนอนปราณ ปราณนต์ตื่นนอน จะลุก แต่ยังมีอาการปวดที่ท้อง ลุกไม่ไหว ต้องยันตัวเอาไว้ สักพัก มีเสียงเคาะประตูดังมา
“ภัทร” ปราณนต์คิดว่าอาจเป็นภัทริน เลยนอนลงไปต่อ บิดตัวไปมา ร้องครวญๆ ว่าเจ็บ
ประตูเปิดเข้ามา ปราณนต์รีบร้องโอดโอย เรียกร้องความเห็นใจ ปรากฏว่าเป็นป้าอิ่มที่เข้ามา พร้อมถาดอาหารเช้าแบบอ่อน ๆ ปราณนต์ยังคงโอดโอยไม่เลิก
ป้าอิ่มยิ้มให้กับมารยาของปราณนต์ “เจ็บมากไหมคะคุณหนู”
ปราณนต์ชะงัก หยุดร้อง รีบหันกลับมามอง “ป้าอิ่ม..”
“อ้าว เห็นหน้าป้าแค่นี้ หายปวดเลยเหรอคะ ทานข้าวต้มนะคะ แล้วนี่ยาแก้ปวดกับแก้อักเสบค่ะ”
“ขอบคุณครับป้า”
“หายปวดแล้วจริงๆ ด้วย” ป้าอิ่มเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน
ปราณนต์รีบร้องทันที “โอยยย ก็..ยังปวดอยู่นิดหน่อยครับ..แล้ว..ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอครับ”
“จะถามว่าคุณภัทรอยู่ไหม ใช่มั้ยคะ” ป้าอิ่มถามยิ้มๆ
ปราณนต์ทำหน้าหลุกหลิก ถูกรู้ทัน
ปราณนต์เดินออกมาจากห้องนอน มาที่โถงเรือนเล็ก มองหาภัทริน แต่ไม่เห็น กำลังจะเข้าไปดูที่ห้องนอน แต่ได้ยินเสียงมาก่อน เลยชะงัก หันไปมองอีกด้าน เห็นภัทรินกำลังยืนพูดโทรศัพท์อยู่ หลบๆ มุม ปราณนต์ได้ยินสิ่งที่ภัทรินพูดถึงกับชะงัก ยืนฟัง
ภัทรินไม่รู้ตัวว่าปราณนต์เข้ามา “คุณปราณไม่มีทางรู้ว่าชั้นร่วมมือกับคุณ..ก็บอกแล้วไง เขาคิดว่าชั้นตีสนิทกับคุณเพื่อหาโอกาสหักหลังพวกคุณ และเขาก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆ” ปราณนต์อึ้ง งง แปลกใจ ภัทรินย้ำหนักแน่น จริงจัง ปนรำคาญๆ “ธนาฒน์..เขาหลอกชั้น และชั้นจะทำให้เขารู้ ว่าการถูกหลอกจากคนที่ไว้ใจมากที่สุดมันเจ็บปวดมากแค่ไหน..ถ้าคุณไม่เชื่อ ชั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
ภัทรินวางสาย หงุดหงิด แล้วหันกลับมา แต่ต้องตกใจที่เจอปราณนต์ยืนอยู่ ไม่คาดคิดว่าจะเจอ “คุณ..”
“คุณจะหักหลังผมงั้นเหรอภัทริน”
ที่บริษัทจีแอลเอส ธนาฒน์วางสายจากภัทริน ชมนาดเดินเข้ามาหาทันที
“พี่ชม..” ธนาฒน์รีบรายงาน “ภัทรินกำลัง...”
ชมนาดตัดบท “ไม่ต้อง! ชั้นไม่สนใจว่ายัยภัทจะทำสำเร็จหรือเปล่า เพราะชั้นจะไม่ฝากความหวังไว้กับใคร..ชั้นจะจัดการคุณปราณด้วยตัวเอง”
“พี่ชมจะทำอะไรครับ”
ที่ห้องทำงานสินธร บริษัทจีแอลเอส ศิลากับสุพจน์เดินพรวดเข้ามาในห้องทำงานของสินธร แต่ไม่เห็นสินธรอยู่ โดยที่ชมนาดกับธนาฒน์รีบตามเข้ามาประกบ
“คุณสินธรไม่อยู่อีกแล้วเหรอ!! จีแอลเอสง่อนแง่นขนาดนี้เขายังกล้าไปไหนโดยไม่บอกกล่าวได้ยังไง” ศิลาไม่พอใจ
“ดิฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ท่านไม่ได้สั่งอะไรไว้เลย..ไม่รู้เกิดเรื่องอะไรกับท่านหรือเปล่า ดิฉันห่วงว่าคุณสินธรจะถูก..เอ่อ..” ชมนาดทำเป็นอึกอัก
“ถูกอะไรครับ” ธนาฒน์ชงตามแผน
“ถูกคุณปราณเอาตัวไป” ชมนาดตอบ
ศิลา และสุพจน์อึ้งไป “หา...”
“โทรศัพท์มือถือของคุณสินธรติดต่อไม่ได้ เมื่อเช้าคุณแอ๋วก็โทรศัพท์มาถามดิฉัน ถึงได้รู้ว่าคุณสินธรไม่ได้กลับบ้านสองวันแล้ว แต่ดิฉันยังไม่ได้บอกคุณแอ๋วนะคะ ไม่อยากให้ท่านกังวล..ดิฉันก็เลยสันนิษฐานเอาเองว่าอาจจะเป็นคุณปราณ”
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 24
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3