อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 22
ภัทรินไม่อยากจะต่อปากต่อคำด้วย ปล่อยๆ ไป มองวิวและบรรยากาศต่อไป ปราณนนต์นั่งนิ่งๆ แอบมองภัทรินเป็นระยะๆ แต่ไม่กล้าพูดอะไรก่อน จนกระทั่งภัทรินเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน“บรรยากาศดีจัง”
“อืม ใช่ บรรยากาศดีมากๆเลย”
“ถ้ามากับหมอณนต์คงจะดี”
ปราณนต์หันมามอง งง รู้สึกแปลกๆ “อื้อ ใช่ อื้อ” เห็นภัทรินลูบต้นแขน รีบเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “คุณหนาวมั้ย ผมไปเอาผ้าห่..ม...” แต่ถูกอีกฝ่ายเอ่ยขัดขึ้น
“ถ้าหมอณนต์อยู่ และทำขนมเปงม้งให้กินด้วย ก็คงจะดี..อากาศดี วิวสวย ขนมอร่อย แล้วก็หมอณนต์ แค่นี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว..อ้อ เราจะได้นั่งดูดาวด้วยกันด้วย”
“คุณเป็นอะไร..จะพูดถึงความกุ๊กกิ๊กของพวกคุณให้ผมฟังทำไม”
ปราณนต์ชักข้องใจว่าหญิงสาวเป็นอะไร เสียงแข็งขึ้น “ภัทริน”
“ชั้นอยากให้คุณรู้ว่าชั้นกับน้องชายคุณ เรามีความสุขกันมาก เขาคือความทรงจำดีๆ..ถึงคุณจะหน้าเหมือนเขา และพยายามทำดี แต่คุณก็คือคุณ ไม่ใช่หมอณนต์”
“อ้อ คุณก็เลยพยายามจะบอกให้ผมรู้ว่าคุณมีสามีแล้ว”
ภัทรินเอ่ยเน้น “และคุณไม่ควรจะมาอยู่ใกล้กับชั้นอีก” หญิงสาวมองด้วยสายตาเป็นเชิงขับไล่ให้ปราณนต์ลุกออกไป
“ทำไม..กลัวว่าจะเผลอใจรักผม นายปราณ งั้นเหรอ” ภัทรินตัดสินใจจะลุกไปเอง แต่ปราณนต์คว้ามือเอาไว้ “ตอบผมมาก่อน”
ภัทรินกระชากมือออก “ชั้นไม่ได้รั..ก..”
อยู่ๆ ปราณนต์ก็ขยับเข้ามาประชิดตัว จนภัทรินพูดสะดุดกึก คำที่อยากพูดกลืนหายไป
“แต่เมื่อกี้ สายตาและความรู้สึกของคุณ มันไม่ใช่..คุณเต็มใจที่จะให้ผมจูบ ไม่สิ พูดงี้ไม่แฟร์ ต้องพูดว่า คุณก็อยากจูบผมเหมือนกัน”
“ทุเรศ!” ภัทรินผลักปราณนต์ออก แววตาสั่น รับไม่ได้กับความรู้สึกของตัวเองและพยายามจะปฏิเสธมัน “ชั้นไม่ได้พิศวาสคุณ มันเป็นเพราะชั้นคิดว่าคุณคือหมอณนต์..เพราะคุณสองคนหน้าเหมือนกันมาก..เพราะที่นี่มันเงียบ และสวย และอากาศเย็น..และ..และเพราะชั้นกำลังเครียด และต้องการใครสักคนปลอบ และเพราะคุณคือคนเดียวที่อยู่ตรงนี้ ชั้นถึงเผลอทำในสิ่งที่ชั้นไม่ได้อยากทำ!..ชั้นไม่ได้อยากทำ!..ไม่ได้รักคุณ!..คนที่ควรจะอยู่ที่นี่ กับชั้นตอนนี้ คือหมอณนต์! ไม่ใช่คุณ!! ไม่ใช่คุณ!!!”
หญิงสาวพูดจบ จะเดินหนี แต่ปราณนต์โพล่งออกมาก่อน “แล้วรู้ได้ไงว่าหมอณนต์ไม่ได้อยู่ที่นี่!!”
ภัทรินชะงัก อึ้ง งง ข้องใจ หันกลับมา ปราณนต์ลังเล ชั่งใจ สีหน้าขึงขัง รู้สึกอัดอั้น อยากเปิดเผยความจริงที่สุด
ปราณนต์เดินหนีออกมาอีกด้าน รู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่มีสภาพเหมือนน้ำท่วมปาก
ภัทรินตามมา ข้องใจ อยากรู้ “หมอณนต์อยู่ที่นี่? หมายความว่ายังไง”
“หมอณนต์อยู่กับคุณตลอดเวลา”
“ชั้นไม่เข้าใจ”
“หลับตาสิ” ภัทรินฉงน แต่ปราณนต์พยักหน้าให้ทำตามตน ภัทรินหลับตาอย่างเสียไม่ได้ ปราณนต์หลับตาลงเช่นกัน ยืนข้างกัน “คุณรู้สึกมั้ย”
“รู้สึกอะไร”
“ลม”
“ลม?..แล้วไง?!!”
“ปราณและปราณนต์..ชื่อของเรา..แปลว่าลม”
ภัทรินลืมตา “นี่ใช่มั้ยที่จะบอก..” หญิงสาวประชด “สามีชั้นคือสายลมที่หวังดี..ขอบคุณ!!”
เธอจะเดินไป แต่ปราณนต์ยังพูดต่อ “ถึงคุณจะมองไม่เห็นลม แต่ลมก็อยู่กับคุณตลอด”
ภัทรินหันกลับมา ยิ้มเยาะเอ่ยเน้น“ชั้นไม่ได้ต้องการลม ชั้นต้องการหมอปราณนต์”
ปราณนต์ชักเหลืออด อึดอัดไม่ต่างกัน “แล้วคิดว่าหมอปราณนต์ไม่ต้องการคุณเหรอ..คิดว่าเขาอยากให้คุณเครียดจนต้องเสียน้ำตางั้นเหรอ”
“เขายังจำชั้นไม่ได้ แล้วจะมารู้สึกอะไร!!”
“เขาจำคุณไม่ได้เพราะปัญหาด้านเหตุผล!!” ปราณนต์ชี้ที่หัว “แต่ปัญหาด้านความรู้สึก..ผมมั่นใจว่าเขารู้สึกได้!! เขาเป็นห่วงคุณ และเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าคุณตอนนี้! เผลอๆจะเจ็บกว่าด้วยซ้ำ ที่เห็นคุณร้องไห้แต่เขาทำอะไรไม่ได้..แค่จะบอกคุณว่า..เป็นห่วง เขาก็พูดไม่ได้” ชายหนุ่มชี้ที่หน้าอกซ้ายอธิบายให้อีกฝ่ายฟังอย่างละเอียดขึ้น
ภัทรินน้ำตาแตก สุดกลั้น “เขาจำชั้นไม่ได้!!..จำอะไรเกี่ยวกับชั้นไม่ได้เลย..จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าชั้นเคยทำไม่ดีกับเขาไว้ยังไงบ้าง..ความทรงจำเกี่ยวกับชั้นกลายเป็นศูนย์ แล้วเขาจะมาเจ็บปวดอะไร!! ชั้นสิที่เจ็บ เพราะชั้นจำทุกอย่างได้อยู่คนเดียว!!” หฐิงสาวร้องไห้ไม่หยุด
ปราณนต์อยากจะปลอบภัทรินใจจะขาด เขาเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน อยากทะนุถนอม “ภัทริน..บางทีณนต์ อาจจะอยากให้สายลม..เป็นตัวแทนของเขาดูแลคุณก็ได้นะ”
“งี่เง่า”
“ฟังสิ..สัมผัสดู..ลมเบาๆ เย็นๆ ลมที่ทำให้เรารู้สึกสบาย ปลอดภัย และมีความสุข”
“ชั้นไม่รู้สึก ชั้นไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น” ภัทรินยังร้องไห้ไม่หยุด ส่ายหน้าไม่ฟัง
“งั้นคุณมองสิ..” ชายหนุ่มจับให้ภัทรินมองออกไป “คุณเห็นใบไม้ที่ไหวมั้ย นั่นแหละลม ..เห็นคลื่นน้ำที่ไหวมั้ย นั่นก็ลม..กังหันของคุณก็ลม”
“พอเถอะ” ภัทรินไม่อยากฟัง
“มีลมอยู่ทุกที่ คุณอาจไม่เห็นลมโดยตรง แต่คุณรับรู้ถึงลมผ่านสิ่งอื่นได้ อาจจะเป็นสิ่งของ หรือธรรมชาติ หรือแม้แต่ในตัวคนบางคน..คุณต้องมองให้เห็นสิ!!” ปราณนต์พยายามจะบอกให้ภัทรินรับรู้ หญิงสาวหันมามองสบตาปราณนต์ “ผมเป็นห่วงคุณมากนะ”
ภัทรินอึ้ง มองหน้าปราณนต์แววตาระริก ไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าคือปราณหรือปราณนต์กันแน่ ทั้งสองคนต่างนิ่งงันไป ปราณนต์รู้สึกรักมากจนเกินปิดบัง ความรักมันล้นออกมาทางสายตา มีลมเบาๆ พัดผ่านมา แต่คนทั้งสองยังจ้องกันนิ่ง แล้วปราณนต์ค่อยๆ โน้มปากเข้าไป
ภัทรินตื่นเต้น วาบหวาม ไม่มีการต่อต้าน ปราณนต์เลื่อนปากไปใกล้ยิ่งขึ้น หญิงสาวไม่มีท่าทีหนี หลับตาลง เฝ้ารอ แต่ในขณะที่ริฝีปากของทั้งคู่กำลังจะประกบกัน ภัทรินกลับชะงัก ผละออก แววตาอยากรู้อยากเห็นกลายเป็นช็อก พรั่นพรึงกับการกระทำของตัวเอง ที่กำลังจะทำลงไป
ภัทรินตกใจ ที่ตัวเองเกือบเผลอจูบกับพี่ชายสามี “ชั้น..ชั้นมีสามีแล้ว”
ปราณนต์อึ้ง ภัทรินถอยๆ แล้วกลับเข้าไปในเรือน ปราณนต์ได้แต่มองหญิงสาว รู้สึกอัดอั้น กังวล เครียดปะปนกันไปหมด
ภัทรินวิ่งเข้ามาที่ห้องนอนในเรือนแพ นั่งลงที่เตียง มือประสานบีบกันไว้ที่ตัก มองไปที่กระจก ตระหนกตกใจในความรู้สึกและสิ่งที่ตัวเองได้เกือบทำลงไป
“เขาคือปราณ ไม่ใช่หมอณนต์” ภัทรินสับสน โกรธตัวเองที่ใจง่าย ทั้งโกรธและเสียใจ “ไม่!! ถึงเขาจะเหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่..ไม่ใช่อย่างนี้ ไม่ใช่ ไม่ใช่”
ปราณนต์นั่งอึ้ง ประโยคสุดท้ายของภัทรินดังขึ้นมา “ชั้นมีสามีแล้ว”
ชายหนุ่มเครียด โกรธตัวเอง เดินไปที่กังหัน นั่งลงพูดกับมัน “ผมไม่ได้อยากทำร้ายจิตใจคุณ แต่ผมบอกความจริงไม่ได้..ขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ” ปราณนต์เครียด รู้สึกผิดที่ใจร้ายกับภัทรินมาก
เช้าวันรุ่งขึ้น อัณณากำลังขับรถพาปราณไปยังที่แห่งหนึ่ง ปราณสีหน้าขรึม เครียด มองออกไปข้างนอกอย่างใช้ความคิด อัณณามองปราณ แล้วมองกระจกมองหลัง เห็นรถของคนจากจีแอลเอสขับตามมา
“พวกมันตามเราไม่เลิกจริงๆ”
“อัณจะพาผมไปไหน”
“ที่ที่คุณอยากไปไง”
คนของจีแอลเอส 2 คนที่ขับรถตามรถของอัณณาอยู่ คนที่นั่งข้างคนขับกดโทรศัพท์รายงานความคืบหน้ากับชมนาด
“ตามมันไปอย่าให้คลาดสายตา..ถ้ามันนัดพี่ชายของมันหรืออัณณามาเจอ พวกแกต้องจับตัวมาให้ได้ เข้าใจมั้ย!”
คนของจีแอลเอสวางสาย รีบขับรถตามอัณณาไป ชมนาดวางสาย เครียด มีเสียงร้องเพราะความเจ็บของสินธรดังลั่นมา
อีกด้านหนึ่ง ธนาฒน์กำลังเตะสินธรที่ลำตัวอย่างเมามัน สนุกสนาน สะใจ
ชมนาดเดินกลับเข้ามา“ธนาฒน์!!”
ธนาฒน์ชะงัก แล้วยกมือ ทำท่าว่าเปล่าทำอะไร “เปล่านะ ไม่ได้อยากซ้อมเลย แต่มันคิดหนี ก็เลยต้องนิดนึง”
“พวกแก..ร่วมมือกันหักหลังชั้น”
“ใช่ครับท่าน” ธนาฒน์คว้าท่อนเหล็กขนาดเท่าท่อแป๊ปขึ้นมา จับๆ ให้เหมาะมือ “แล้ววันนี้ไอ้กระผมนะครับ จะตอบแทนบุญคุณของคุณให้เต็มเหนี่ยวเลยครับ” เขาทำท่าเงื้อจะตี สินธรยกมือกัน แต่ชมนาดร้องห้ามไว้ก่อน
“พอได้แล้ว!!!”
ธนาฒน์ทิ้งท่อเหล็กทันที ทำท่าอ้อนๆ “แหม พี่ชม ผมก็แค่ขู่ .. พี่ชมอย่ามองผมอย่างนั้นสิครับ”
สินธรเห็นความสนิทสนมของทั้งคู่เริ่มเอะใจบางอย่าง“นี่พวกแก..แกสองคน..”
ธนาฒน์โอบเอวชมนาดดึงชมนาดมา “ยังไม่รู้เหรอ ว่าผมกับพี่ชม” ชายหนุ่มหอมโชว์ ”รักมากดั้วะ”
สินธรตะลึง “ชมนาด..นี่แก..กับไอ้ธนาฒน์เล่นชู้กันเหรอ”
“คุณต่างหากที่เล่นชู้คุณสินธร..คุณไม่เคยซื่อสัตย์กับใครทั้งนั้น..ภรรยา พี่ชาย องค์กรที่ให้โอกาสคุณทำงาน หรือกับชั้น..สิ่งเดียวที่คนอย่างคุณซื่อสัตย์ด้วยก็คือความต้องการของตัวคุณเอง!!!..คนอย่างคุณไร้ค่าที่สุด..ไม่รู้คุณจะเสียเวลาอยู่ต่อไปทำไม”
สินธรอึ้ง “แก..จะทำอะไรชั้น”
“แล้วคิดว่าพวกชั้นอุ้มแกมาเพื่อเล่นไฮโลเหรอครับ” ธนาฒน์เอ่ยย้อนอย่างกวนๆ
“ชั้นจะช่วยทำให้ชีวิตของคุณมีค่า ด้วยการทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในจีแอลเอส” ชมนาดเอ่ยสั่งกับธนาฒน์ “จัดการด้วย” เธอเดินออกไป ธนาฒน์ยิ้มสนุกท่าทางประสงค์ร้าย
“ชั้นส่งข้อความถึงคุณแอ๋วว่าออกมากับแก ชมนาด..ถ้าชั้นหายไป คุณแอ๋วต้องตามหา และข้อความในมือถือจะเป็นหลักฐานที่พวกแกจะดิ้นไม่หลุด” สินธรเอ่ยขู่
ชมนาดกับธนาฒน์ชะงัก อึ้ง ธนาฒน์เข้าไปจับสินธรเหวี่ยง แล้วกระชากเอามือถือออกมา เห็นข้อความที่ส่งถึงคุณแอ๋วว่า “กลับดึก กำลังไปคุยงานกับชมนาด”
“คุณแอ๋ว รู้ที่ซ่อนเอกสารลับทุกอย่างของชั้น ถ้าชั้นตายหรือหายตัวไป คุณแอ๋วจะเอาเอกสารพวกนั้นออกมา..รับรองได้ว่าพวกแกไม่รอด หึๆๆๆ”
ธนาฒน์แค้น โมโห หันมาชกสินธรไม่ยั้ง
ชมนาดเดินออกมาด้านนอกโกดังอย่างหงุดหงิด รู้สึกฉุน
“เอายังไงดีพี่ชม จัดการมันไปเลยแล้วค่อยมาจัดการยัยคุณแอ๋วทีหลังดีมั้ย”
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 22
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3